“Timshel’!

“Timshel’! ‘Gij zult over hem heersen”, ‘dat Gij over hem heerse’, of is de vertaling van dit Hebreeuwse woord ‘Gij moogt’?’.
Vorig jaar kwam in een nieuw vertaling de prachtige roman ‘Ten Oosten van Eden’ van John Steinbeck opnieuw uit gebaseerd op het Bijbelboek ‘Genesis’ waarin mensen trachten te overleven in de Salinasvallei waar sommigen rijke waardevolle delen is toegevallen en andere net voldoende eten voor zichzelf kunnen verbouwen, armoede en rijkdom grenst aan elkaar evenals goed en kwaad of wreed en aardig zijn. Steinbeck heeft het verhaal van Kaïn en Abel voorzien van een nieuwe menselijke inhoud waarin leugen dient tot ontsnapping of profijt en zonde en deugd onze eigen bedenksels in zijn. De ziel van de mensen uiteengerafeld in een magnifieke vertelling, wat alom wordt gezien als zijn Magnus Opus, neemt hij ons mee in een generiek en navoelbaar verhaal over liefde, krenking en jaloezie. Zijn zoons wel van hem of van zijn broer met wie zij de huwelijksnacht deelde en later de schatrijke hoerenmadam wordt op een zeer geraffineerde wijze waarop we mensen gebruiken voor ons eigen gewin en rijkdom. Een groots boek die in je blijft woelen door de grote en kleine menselijke vragen, een boek die je blijvend kunt herlezen en doordenken want hoe gelukkig is uiteindelijke de ‘wrede zoon’ als je het boek dichtslaat?