Ik wens je het allerbeste

Recensie van:

Ik wens je het allerbeste

Auteur:

Mason Deaver is een bekroonde Young Adult romanschrijver. *Hun eerste boek, I Wish You All the Best, was meteen een bestseller, werd genomineerd voor de Goodreads Choice Award en won Pink News' Best Young Adult Book Award, en werd ook uitgeroepen tot een van de 100 beste YA-boeken van Cosmopolitan! Hun tweede roman, The Ghosts We Keep, kreeg een sterrecensie van Booklist, evenals lof van Publisher's Weekly. Ze leveren een bijdrage aan verschillende bloemlezingen, evenals de auteur van de horror-novelle, Another Name For the Devil. Momenteel noemen ze San Francisco hun thuis, waar ze te veel films kijken.

*Mason Deaver is zelf Non-binair (Binair betekent ‘samengesteld uit twee elementen’, ‘tweeledig’, ‘tweetallig’. Het woord is vanuit het Frans in het Nederlands terechtgekomen maar komt uiteindelijk uit het Latijn: binarius betekent ‘twee bevattend’.

Binair komt onder meer voor in de computerterm binair stelsel, een stelsel dat volledig gebaseerd is op enen en nullen (twee opties dus). Binair wordt ook gebruikt voor het indelen van mensen in mannen en vrouwen, als twee afzonderlijke categorieën. Met non ervoor (Latijn voor ‘niet’) krijg je de betekenis ‘niet tweeledig’: wie zich non-binair noemt, voelt zich geen vrouw of man, of juist allebei tegelijk of allebei een beetje of soms het een en soms het ander. Een non-binaire persoon herkent zich dus niet in de traditionele onderverdeling in vrouwen en mannen.

Iemand die zich noch man noch vrouw voelt, wil niet altijd met hij of zij worden aangeduid. Alternatieven zijn onder meer die, diegene en hen, met bijvoorbeeld diens als bezittelijk voornaamwoord. ) Bron: Genootschap Onze Taal.

Wijze van lezen:

Recensie-exemplaar E-book ontvangen van Uitgeverij Dutch Venture Publishing in ruil voor mijn deelname aan de blogtour en mijn recensie

Uitgeverij: Dutch Venture Publishing

Genre: queer

Cover en flaptekst:

Een kleurrijke tekening van twee personen. Uiterlijk zie ik een blanke jongeman en een getinte jongeman. Maar innerlijk kan ik niet weten of zij zichzelf mannelijk of vrouwelijk of juist niet voelen. Dat is zo persoonlijk. Iedereen moet die identiteit of gender zijn die voor deze persoon het fijnste voelt. De ene leunt met zijn hoofd op de schouder van de andere en kijkt me recht aan. Met een vermoeide of is het een verdrietige blik? Of een blik van totale ontspanning en vertrouwde overgave. De getinte persoon houdt zijn ogen gesloten. Voor mij komt het over dat deze persoon alle vertrouwen heeft in de persoon die tegen hem aan leunt. Volledige overgave een mooie symboliek.

Een hartverscheurende, vreselijke maar ook duidelijke, leerzame en grappige hartverwarmende flap tekst. Deze mix maakt dat ik het verhaal wil gaan lezen.

Zeer emotionele hartverscheurende tekst:

Hoofdstuk 3 1e Alinea:

Het is écht gebeurd. Het was geen droom.

Het kost me een paar minuten om me dat te realiseren. Gisteren is echt gebeurd.

Ik ben uit de kast gekomen bij m’n ouders en ze hebben me vervolgens het huis uitgezet.

Dat ik zo naïef was om te denken dat alles goed zou komen. Ik dacht echt dat het niet mis kon gaan, dat we nog altijd een gelukkig gezin zouden zijn en dat ik m’n geheim zonder gevolgen met hen kon delen. Ik dacht dat ik eindelijk mezélf zou kunnen zijn. Ik had beter moeten weten.

Nu ben ik alles kwijt.

Alles.

Ik weet niet of ik liever wil huilen of schreeuwen. Misschien beide tegelijk? Heb ik niet al te veel gehuild en geschreeuwd, of juist nog niet genoeg?

Ik lig op bed. Op een gegeven moment zal ik wel op moeten staan en mezelf bij elkaar moeten rapen, maar daar is het nu de tijd nog niet voor. Ik wil nu alleen zijn. Alleen met de vier muren om me heen en het bed waarop ik lig.

Als de wereld buiten mijn kamer niet bestond, zou ik daar vrede mee hebben.

Het verhaal:

Wanneer Ben De Backer bij hun ouders uit de kast komt als non-binair, wordt hen uit hun huis gegooid en gedwongen in te trekken bij hun oudere zus Hannah en haar man Thomas, die Ben nog nooit heeft ontmoet. Ben worstelt met een angststoornis die nog verergerd wordt door de afwijzing van hun ouders. Hen komt alleen bij Hannah, Thomas en hun therapeut uit de kast en probeert zich gedeisd te houden op hun nieuwe school.

Maar Bens pogingen om de laatste helft van het laatste jaar onopgemerkt door te komen, worden gedwarsboomd wanneer Nathan Allan, een grappige en charismatische leerling, besluit om Ben onder zijn hoede te nemen. Terwijl de vriendschap tussen Ben en Nathan groeit, beginnen hun gevoelens voor elkaar te veranderen, en wat begon als een rampzalige wending van gebeurtenissen, lijkt ineens een kans op een gelukkiger nieuw leven.

Mijn leesbeleving:

Toen ik de kans kreeg om dit E-book te lezen voor de blogtour van Dutch Venture Publishing toen heb ik me gelijk aangemeld. Zo fantastisch dat een uitgeverij ook verhalen uit de Queer community aandacht schenkt.

Ik kende Raven van Dorst en Thorn Roos de Vries als Non binaire personen. Twee personen die ik graag zie en waarvoor ik veel respect heb. Een uitgesproken eigen mening hebben over hoe jij jezelf ten diepste voelt. Dat je niet in een hokje man of vrouw past. Daar is lef voor nodig. Voor mij twee boegbeelden, twee sterke personen om mensen in dezelfde situatie een krachtig voorbeeld te geven dat als je Non binair bent het leven je nog steeds kan toe lachen. Raven van Dorst die indrukwekkende programma’s presenteert en Thorn Roos de Vries die de eerste Non binaire persoon speelde in een serie voor jongeren Spangas.

Dit verhaal Ik wens je het allerbeste vond ik een rauw, hartverscheurend, intens verdrietig verhaal. Maar ook een verhaal met een hoofdpersonage, Ben De Backer, die met vallen en opstaan zijn grote geheim onthult. Wat een moed, lef en kracht is daar voor nodig. Het verhaal komt keihard binnen omdat het in de ik vorm verteld wordt door Ben. Voor mij voelde het alsof ik door de ogen van Ben naar de wereld keek. Ik voelde de verschrikkelijke diep gewortelde angst die er uit kwam in erbarmelijke paniek aanvallen die me de adem benamen. Ik raakte in uiterste vervoering als Ben creatief bezig was met potlood of penseel. Wat een talent wat een expressie. Wat voelde ik een alles overheersende verscheurende woede toen Ben aan zijn lot werd over gelaten door zijn ouders. Zij die aan de bron van Ben zijn (hun) leven stonden. Zij zouden toch moeten weten dat ieder mens ongeacht zijn of haar of hun, diens geaardheid, levensovertuiging of persoonlijke voorkeuren een Parel in Gods hand is. Iedereen heeft dezelfde rechten voor levensgeluk, liefde en geborgenheid. Ik wil mijzelf niet op de borst kloppen maar ik voed mijn dochters op door hen op het hart te drukken dat ze mogen worden wie zij willen zijn en dat ik gelukkig ben als zij gelukkig zijn hetzij met een vrouw of een man. Ze blijven altijd mijn dochters, mijn goud klompjes.

Ik vind al dat geweld, die boosheid en discriminatie tegen mensen met een andere geaardheid zo verschrikkelijk en zo onnodig. Laat ieder mens in zijn of haar of hun of diens waarde in vrede leven.

Zo mooi dat Bens zus Hannah en haar man Thomas Ben zo hartverwarmend opvangen en hulp bieden met professionele begeleiding bij een psycholoog. Dat Ben op een nieuwe school mag opbloeien in alle rust en het tempo van Ben.

Ook de innerlijke worsteling van Ben, de acceptatie van uiterlijk en lichaam is op integere mooie wijze beschreven. Een proces van pijn, afschuw en onzekerheid. De heling van traumatische wonden uit her verleden van zowel Ben als Hannah komt geloofwaardig op mij over en gaat niet zonder slag of stoot.

Het kiezen van eigen geluk, van een eigen route op het levenspad met mensen die je accepteren en waarderen om wie je bent. De aftasting tussen twee mensen die elkaar meer dan keuken vinden vond ik deels heel emotioneel maar ook schattig. En zo gegund.

Mijn mening:

Ik geef 5 sterren.

De opbouw van het verhaal is prima en geloofwaardig. Het is beschreven op zeer beeldende wijze. De dalen en de innerlijke strubbelingen hetzij bij Ben zelf als ik de mensen om hem heen zijn perfect overgebracht. Ook de blijdschap, langzaam opbouwende passie die explodeert als deze beantwoord word en de trots als er waardering plaats vindt voor creatief talent is voelbaar, de personages leven voor mij zo gedetailleerd zijn zij uitgewerkt. De spanning is er continu. De spanning die gepaard gaat met angst als je je geheim deelt, de spanning van confrontatie met personen die je niet begrijpen terwijl zij je leven vanaf de start vormden, de spanning voor een expositie het is prima weergegeven, als er moeilijke woorden waren zocht ik ze op. Erg leerzaam. De plot is intens en mooi. De epiloog is een welkome toevoeging.

Ik had nog niet eerder wat van Mason Deaver gelezen maar na dit verhaal ben ik aangenaam verrast.

In de toekomst lees ik graag meer van deze auteur.