Uitgedokterd

Recensie van:

Uitgedokterd

Auteur:

Antoinette Kalkman

debuteerde in 2019 met de psychologische thriller Bonuszoon. In dat jaar werd zij tweede bij de verkiezing ‘Beste Nederlandse Thriller’ van Thrillers & More. In 2020 werd zij uitgeroepen tot Zout schrijver van het jaar.

Wijze van lezen:

Boek ontvangen van uitgeverij Godijn Publishing en Antoinette Kalkman in ruil voor mijn recensie. Gewonnen bij Vrouwen thrillers.nl

Uitgeverij: Godijn Publishing

Genre: thriller

Cover en flaptekst:

Een vrouwengezicht doemt op uit de duisternis. Haar ogen kijken me aan alsof ze diep in mijn ziel willen kijken. Indringend, confronterend wat is er aan de hand.

Een huiveringwekkende flaptekst.

De auteursinformatie en foto vind ik een waardevolle toevoeging.

Quote:

Proloog

Het is alsof iemand mijn adem uit me perst en ik verlies de controle over mijn lichaam. Ik heb een enorme smakker gemaakt. Alles doet me zeer. Moeizaam druk ik me met mijn onderarmen iets op. Met de souplesse van een schildpad die op zijn schild terecht is gekomen beweeg ik zo snel ik kan weg van het gevaar. Het gaat alleen niet zoals ik wil. De hitte likt aan mijn schoenen en lijkt me in te halen.

Mooie teksten:

Lente

Stel dat er iets met je kind gebeurt. Bij het idee alleen al wordt elke moeder krankzinnig!

Zomer

Een deur scheidt ons slechts fysiek mijn gedachten vlechten zich om de jouwe omarmen ik ben bij je dochterlief

Herfst

Hoe meer ik dichterbij kom

Hoe vaker ik aan je denk

Wellicht gaat het gebeuren

Ontkomen zul je niet

Winter

Voor alles is een eerste keer

Behalve de dood, dat is gelijk de laatste keer

Lente

Goed zorgen is een Kunst

Het verhaal:

Journaliste Eveline Johansen stelt een misstand aan de kaak als haar dochter na een verkeerde ziekenhuis ingreep invalide wordt. Slaagt zij in haar missie of wordt de drang naar gerechtigheid haar fataal?

Mijn leesbeleving:

Dit verhaal volgt de levens van Justus, Ferdinand en Eveline. Intens door de gehanteerde ik-vorm. Drie levens die eerst niets met elkaar te maken (lijken te) hebben. Maar hoe verder het verhaal vordert hoe meer ze met elkaar vervlochten raken.

Ieder woord komt binnen of met vernietigende kracht of zachtjes binnen sijpelend. Als moeder van twee dochters vond ik dit een aangrijpend en confronterend boek. Maar iedereen met een kind, ook met zonen, of geen kind kan zich inleven in dit verhaal.

Ik heb meerdere malen aan den lijve ondervonden hoe fragiel het leven kan zijn. Hoe tijden van fladderende vlinders in je buik van geluk kunnen veranderen in een ijskoude douche die met zijn kilte zich vastbijt in je lijf.

Hoop is dan maar zo’n strohalm. Overgeleverd aan de deskundigen, diegene met kennis en vaardigheid  en al ogenschijnlijk toverend met materiaal in vaardige handen kan helen. Althans als externe factoren als tijd is geld niet in je nek hijgen. Als iemand die zijn functie misbruikt niet manipuleert. En zo te werk gaat dat hij of zij uit het zoeklicht van hen die strijden voor genoegdoening.

Vlijmscherpe en voelbare observaties en dialoog tussen gedetailleerd uitgewerkte personages en gebeurtenissen zorgen ervoor dat dit verhaal onder de huid kruipt. Zich vastzet in je hoofd en je emoties keer op keer beroerd. Tranen achterlaat op je gezicht van medeleven, verdriet. Of je bloed doet borrelen omdat je kwaad wordt over zoveel onrecht, zoveel moedwillig leed.

Of dat je de rillingen over je lijf voelt gaan omdat het angstaanjagend spannend is. Als de dreiging van mensen die over lijken gaan om geld te verdienen alles overheersend en bepalend wordt. Een toewerking naar een macabere finale.

Daar waar alle verhaallijnen in elkaar grijpen, confronteren met elkaar en voor een sublieme plot zorgen.

Antoinette Kalkman heeft mij wederom omver geblazen. Bonuszoon vond ik destijds ook al zo magnifiek.

Ik lees en recenseer graag meer van haar.

Mijn mening:

Ik geef 5 sterren.

Een bloedstollende, emotionele, gruwelijke, intense achtbaan aan gebeurtenissen die na een geloofwaardige opbouw bij elkaar een sublieme plot vormen.

Een beeldende schrijfstijl en gedetailleerd uitgewerkte personages. Een verhaal dat nog intenser wordt door de gehanteerde ik-vorm.