Momenten sparen

Gina Bellamy neemt na haar scheiding haar intrek in een nieuw appartement. Ze besluit haar spullen grondig uit te zoeken en alleen die honderd dingen te bewaren die echt waarde hebben. Aan de hand van de spullen die zij bewaart en weggooit wordt haar levensverhaal verteld, dat kan worden opgesplitst in drie belangrijke periodes: het heden, haar relatie en huwelijk met Stuart, waarin zij de diagnose borstkanker krijgt, en de tijd die zij deelde met haar eerste liefde, Kit.
Het uitgangspunt om aan de hand van voorwerpen een leven te vertellen pakt over het algemeen goed uit. De spullen brengen herinneringen bij Gina naar boven en zo komt de lezer steeds iets van haar verleden te weten. Haar reactie op deze herinneringen heeft bovendien weer zijn weerslag in het heden. Wel brengen spullen natuurlijk vaak slechts een bepaald punt uit het verleden naar boven. Dit maakt dat met name de periode rond de relatie met haar eerste liefde wat teveel wordt uitgesmeerd over het boek. Op een gegeven moment zijn er zoveel hints gegeven dat je als lezer gewoon wilt weten wat er nu precies gebeurd is en niet langer summiere informatie gevoed wilt krijgen. Dit wordt echter ruimschoots gecompenseerd door de sterke punten van dit boek.
Lucy Dillon weet op een zeer mooie manier te beschrijven welke invloed de diagnose borstkanker heeft op het leven van Gina. Hoewel het boek zeker niet beschreven zou moeten worden als een boek over borstkanker – het is zoveel meer- zijn het wel passages rond dit thema waarmee de schrijfster het meest weet te raken. Het is duidelijk dat zij haar best heeft gedaan dit gevoelige onderwerp op een integere en goed geïnformeerde wijze een plek te geven in haar boek. Iets waar zij goed in is geslaagd.
Sowieso is dat het sterke punt van deze roman: de ontwikkeling die Gina doormaakt in haar persoonlijkheid op grond van de ervaringen in haar leven. In de eerste helft van het boek lijken sommige keuzes die zij in het verleden gemaakt heeft, absoluut niet te rijmen met de persoon die zij in het heden is. Aan het einde van het boek is het echter heel aannemelijk dat zij destijds zo handelde en paste dat bij wij zij toen was of bij wat zij toen doormaakte in haar leven.
Een ander punt dat dit tot een aansprekend boek maakt, is dat de personages inzichten krijgen of met elkaar delen die in de huidige tijd zeer bruikbaar zijn:
“Wat we zouden moeten sparen zijn momenten (…) Gewoon, zoals ik het zeg. Momenten. Ervaringen. En dan geen spectaculaire ervaringen als paragliden in de Grand Canyon of …. (…)Over vuur lopen op Burning Man. Gewone dagelijkse dingen, zoals een wandeling als het net heeft geregend. Zwemmen in zee. Op een nieuw treinstation arriveren. De ondergaande zon op een zomeravond.”
Juist in deze coronacrisis waarin voor de meeste mensen de wereld een stuk kleiner is dan normaal is oog hebben voor de schoonheid van de gewone momenten een manier om heel veel geluk te kunnen ervaren.
Ten slotte is een bijzonder aspect van de boeken van Lucy Dillon dat ze allemaal spelen in het fictieve (Engelse) stadje Longhampton. Deze vaste setting maakt dat het pad van Gina kruist met die van personages uit andere boeken van de schrijfster. Trouwe fans krijgen zo een inkijkje in hoe het leven van de mensen die zij in een ander boek leerden kennen is verdergegaan. Dit geeft net iets extra’s voor lezers die bekend zijn met het eerdere werk.