Bevreemdend

De eerste helft van het boek is rustig en romantisch. Lydia, een meisje van de gegoede burgerij, ontpopt zich als sterke vrouw in de late 19e eeuw en realiseert de droom van haar vader: het oprichten van een kaasfabriek. Om dit voor elkaar te krijgen werkt ze samen met een boer, Huib. Ze ontwikkelt gevoelens voor hem (en raakt zwanger), maar ze wil een goed leven voor haar dochter waardoor ze besluit met Eduard, een man van adel die al jarenlang door haar geobsedeerd is, te trouwen. Op de dag van hun verloving rent hij enthousiast onder een koets en sterft (tja...). Hoe dan ook is Lydia's dochter onder de pannen. Zo gaat het een tijdje door; vriendschappen, relaties en de opkomst van vrouwenrechten. Een erg elegant en intrigerend verhaal vol verrijkende details (de sjees!). Daar had het boek beter bij kunnen eindigen.
Het tweede deel is ronduit bevreemdend. Een oorlog rukt ook levens en verhalen uit elkaar, maar hier werkt het niet, en wel omdat de lezer wil weten hoe het Lydia vergaat met Huib en haar kaasfabriek. In plaats daarvan gaat het primair over haar dochter Nora die nobel werk verricht als verpleegster tijdens de eerste wereldoorlog. Het voelt als een compleet ander boek: ineens zijn we achtien jaar verder en we hebben te maken met deze jonge vrouw. Lydia en Huib krijgen nog wel wat aandacht, maar het is karig en onbevredigend.
Het is duidelijk dat de auteur graag (wederom) een oorlog met bombardementen in haar historische roman wilde verwerken, maar het zijn twee puzzelstukken die niet passen en toch in elkaar worden gefrommeld. Bovendien is die oorlogbeschrijving veelal meer van hetzelfde als in de andere boeken van de auteur terwijl Lydia met de kaasfabriek vernieuwend is.