Krachtige KID

Stel je voor: na je jeugd vertellen je ouders dat je vader niet je biologische vader is. En dat hij ook niet de biologische vader van je broer is. Dat overkwam auteur Jelmer Soes en hij schreef er een krachtig verhaal over. In dat verhaal overkomt deze gebeurtenis de zeventienjarige Sam en zijn oudere broer Kai. Na het eerste hoofdstuk lees je alles wat die mededeling met het leven van deze jongens doet.

Sam is geen prater. Zijn relatie met Kai wordt eerst beter door de mededeling, maar later ontstaat er toch (weer) afstand tussen de halfbroers. Gelukkig heeft hij zijn vrienden Mo en Q: zij hebben voetbal als uitlaatklep en ze zijn, ondanks hun diverse karakters, echt maten van elkaar. Met deze mannen als klankbord onderneemt Sam allerlei stappen om de identiteit van zijn donorvader en die van Kais donorvader te achterhalen. Die speurtocht is de drijvende kracht van het verhaal: je blijft met Sam zoeken en wilt weten wie de vaders zijn.

Je kunt merken dat Soes het schrijversvak kent. (Soes geeft als docent les aan de Schrijfopleiding in Utrecht.) De hoofdstukken zijn kort en makkelijk leesbaar: er zijn veel dialogen, je ziet realistische berichtenwisselingen en er is altijd een actie-element binnen bereik. Ingewikkelde begrippen worden op een prettige manier kort uitgelegd en de lijst met vragen achterin biedt voldoende houvast voor meer.

Sommige personages blijven wat vlak: de (thuis)situatie van Q wordt bijvoorbeeld aangestipt, maar nauwelijks echt uitgewerkt. Ook de verhaallijn over de liefde voor DAS (De Andere Sam) wordt aan het einde snel afgerond. Zo zijn er nog enkele interessante zijpaden die je als lezer maar even mag betreden, omdat je weer snel naar de belangrijkste weg wordt geleid.

Dat neemt niet weg dat dit boek een spannende speurtocht met veel actie is. Het boek leest heerlijk weg; je kunt het bijna niet wegleggen. Daarbij leer je ongelofelijk veel over donorschap en de betekenis van identiteit en ouders. Wat maakt iemand een ouder? Moet je je ouders kennen om te weten wie je bent? Soes geeft daarop met dit verhaal mooi en genuanceerd antwoord.