Het leven van Sanne en Mica

Ik wilde dit boek graag lezen omdat een oppas kindje van mama hetzelfde heeft als Sanne in het boek heeft. Een hersentumor. Dit oppas kindje van mama voelt een beetje boellllll als mijn kleine broertje. Ik ken hem al vanaf dat hij heeeeeeel klein was en mocht soms zelfs een flesje geven aan hem.

Mama heeft veel van het boek voor moeten lezen omdat als ik het zelf las dan wordt ik er heel verdrietig om en ik maak me al zoveel zorgen om hem. Wij kregen de tip van een zuster om dit boek en een ander boek welke we nog moeten lezen te gaan lezen toen we een dagje in het Sophia ziekenhuis aan het oppassen waren. Hierdoor kan ik volgens de zuster het een beter plekje geven.

Het was fijn om dit boek te lezen omdat we dan meer weten wat er dan kan gebeuren. En Sanne had hele erge hoofdpijn en kon dit zeggen tegen haar moeder of iemand anders. Mica is nog maar klein en weet dus niet dat dat vervelende gevoel hoofdpijn is. Wel doen geluiden hem vaak heerlijk zeer en dan horen wij deze niet eens.

Ik vind er ook veel grapjes in staan zoals het hondje dat weg liep of de grapjes van haar papa. Ook was het fijn dat ze toch nog iets kon doen bij het open podium. Ik vond het heel knap dat Sanne zoveel oefenen om weer naar huis te kunnen. En ze was ook de in een bos met praad Bram hier was het fijn dat Kees haar had gevonden en had teruggebracht naar de manege. Sanne was ook verliefd op Kees maar naar de operatie weet Kees niet hoe hij met haar moet praten. Ik vond het ook heel spannend toen Mica bij ons voor de eerste keer na de OK kwam spelen. Ik wilde hem kussen en knuffelen maar ik was bang dat ik hem zeer deed en soms deed het hem ook zeer en soms niet.

Ik ben blij dat het na de operatie bij Mica was dat hij wel nog kon praten. Hij kon in het begin niet goed lopen maar dat kwam zei de zuster doordat hij een groot verband om zijn hoofd had en zelf nog maar klein was. Nog maar 2 jaar oud. Ik maak me soms wel een beetje zorgjes om hem.