Te oppervlakkig om echt de diepte in te kunnen gaan

Eerlijk gezegd lees ik weinig boeken van Nederlandse bodem en al zeker weinig Young Adult. Vliegen van Paulien Weikamp trok vorig jaar echter direct mijn aandacht. Zoals dat helaas wel vaker gaat, bleef het boek na aankoop nog een lange tijd ongelezen. Ik had net een aantal dikke boeken uit en vond het daarom tijd voor een wat dunner boek. Ik pakte dit verhaal dan eindelijk op. Was het boek wat ik ervan verwachtte?

Een “spetterende jeugdroman over de verleidingen van de straat” klinkt als een boek met een actueel onderwerp. Je verwachte een spannend en emotioneel boek, waarin jongeren een duidelijk beeld wordt voorgeschoteld van hoe verleidelijk het snelle geld kan zijn en hoe fout het soms kan gaan. De gevolgen van acties worden duidelijk gemaakt en de tweestrijd van de jongere in kwestie wordt goed in beeld gebracht. Dit klopt bij Vliegen gedeeltelijk. Het beeld van de verleidingen van de straat en de tweestrijd die daarbij hoort komt duidelijk naar voren, maar ik voelde geen spanning of emoties. Totaal niets.

Het verhaal wordt vertelt vanuit Umut. Hij woont samen met zijn oudere broer ömer, zijn tweelingbroer Ilyas en zijn ouders in een wijk met veel armoede. Zijn vader is van Turkse afkomst en zijn moeder is Nederlands. Na een ongeluk is Ilyas gehandicapt, hij heeft niet aangeboren hersenletsel en heeft 24 uur per dag intensieve zorg nodig. Zijn oudere broer ömer heeft een heel groot ego en moet eigenlijk niks van Umut hebben. Umut volgt praktijkonderwijs, ömer gaat geneeskunde studeren. Als Umut door zijn vrienden wordt opgejut om te joyriden in de auto van zijn vader gaat het gruwelijk mis. Hierdoor is Umut genoodzaakt om te gaan werken. Tijdens het werk ontmoet hij de mysterieuze Linda, die al maanden geen woord meer heeft gesproken. Umut gaat, vanwege Linda, iedere dag met redelijk veel plezier naar het werk. Ondertussen wordt hij achter de broek gezeten door zijn vrienden om met hen mee te doen en klusjes op te knappen. Deze klusjes zijn ronduit gevaarlijk. Door dit verhaal zou je als lezer met Umut mee moeten leven en voelen. Dit is mij niet gelukt. Ik had niets met hem. Ik was boos op zijn domme acties, natuurlijk. Maar ik miste iets.

Wat ik mis is diepgang. Het verhaal schetst een duidelijk beeld van het gevaar en de verleidingen van de straat, maar het laat kansen liggen. Er wordt niet ingegaan op de manier hoe Umut hieruit kan komen. Het boek heeft een hoog tempo, maar er gebeurt in feite weinig. Ik voelde geen chemie tussen Umut en Linda, het ging allemaal veel te snel. De schrijfstijl is ook vlot en dat maakt het er in dit geval niet heel veel beter op. Het boek is eigenlijk te dun om deze actuele problematiek goed uit de verf te laten komen.

Vliegen van Paulien Weikamp lag al een tijdje ongelezen te zijn. Helaas was het boek niet het soort boek dat ik verwachtte en hoopte te krijgen. Het beeld van de actuele problematiek van de verleiding van het snelle geld is wel goed in beeld gebracht, maar ik voelde geen klik met de personages. Ook miste ik een stukje spanning. Dit kan aan mij liggen, of het mist echt. Ik ben natuurlijk ook niet helemaal de doelgroep van deze jeugdroman, dat is de jongere YA lezer. Doordat ik het boek snel uit kon lezen (het telt nog geen 300 bladzijden) heb ik het idee dat er kansen zijn blijven liggen en dat is jammer. Ik mis diepgang in het personage Umut en zijn manier om uit het circuit waar hij zich in bevindt te ontsnappen. Ik vind het dus een deels geslaagde roman met een goede opzet, maar een minder goede uitwerking.