Een boek dat je ogen opent

De elfjarige Aya en haar familie slaat op de vlucht vanuit Syrië naar Engeland. Ze doet niets liever dan ballet dansen, maar ziet in het asielcentrum haar droom aan diggelen geslagen in het asielcentrum… tot ze mag mee dansen in de klas van juf Helena. Dit prachtige verhaal opent je ogen, en laat zien dat vluchtelingen gewone mensen zijn zoals jij en ik.

Aya’s verhaal is een verhaal dat gelezen moet worden. Het geeft je namelijk heel wat inzichten over het leven van vluchtelingen. Op het nieuws horen we immers vaak verhalen over vluchtelingen, maar met dit boek kruip je in de huid van iemand in zo’n situatie. Daarnaast gaat het boek over méér dan vluchteling zijn alleen. Aya jaagt ook haar droom na: namelijk ballet dansen. En ondanks dat we moeten beseffen dat niet elke vluchteling evenveel kansen krijgt als Aya, is het een hoopvol verhaal.

“Jouw littekens tonen wat voor vechter jij bent, dat ze jou er niet onder krijgen.”

Verder vond ik de schrijfstijl best wel volwassen, wat misschien niet zo goed past bij het feit dat het eigenlijk een jeugdboek is. Daarnaast zaten er ook wel een paar slordigheidsfoutjes in het boek, met name typfoutjes, die vermeden hadden kunnen worden. Desondanks dat vond ik wel dat het boek heel wat mooie zinnen bevat.

De balletschoenen van Aya heeft me aangenaam verrast. Ik had een jeugdboek verwacht dat vooral om dans draaide, maar ik kreeg veel meer dan wat ik oorspronkelijk verwacht had. Het is een verhaal met inhoud en met een prachtige boodschap. Verder denk ik ook dat dit boek heel goed aan een kind de materie kan uitleggen – denk maar aan het verschil tussen een vluchteling en een asielzoeker. Wat mij betreft is dit boek een aanrader voor jong en oud.

“Soms leek het alsof wij wrakhout waren dat altijd maar in beweging was, meegesleurd door het tij, door eb en vloed, en dat ze niets hadden in te brengen over waarheen.”