Een indrukwekkend debuut dat je opslokt

Twaalf jaar nadat ze elkaar voor het laatst hebben gezien, krijgt Sara een telefoontje van Lejla, haar beste vriendin. Sara woont inmiddels in Dublin, en Lejla in Mostar. Lejla vraagt Sara om naar Bosnië te komen en vanuit daar naar Wenen te rijden. Lejla wil op zoek gaan naar Armin, haar verdwenen broer. Al deze elementen, inclusief een moeizame vriendschap en een traumatisch verleden, komen samen in dit indrukwekkende boek.

De wereld die Bastašić beschrijft voelt als een alternatieve werkelijkheid die altijd op de achtergrond aanwezig is. Bosnië is gehuld in een permanente duisternis waar niet aan valt te ontsnappen. Doordat Bastašić heden en verleden afwisselt, komen we erachter hoe dit zit.

Die duisternis, uitvergrote en absurde personages, een vriendschap gestoeld op wantrouwen en pijn: het zorgt er allemaal voor dat Bastašić je meezuigt in haar roman. Lejla en Sara groeien op in een land dat door een allesvernietigende oorlog uit elkaar valt. Subtiel zien we wat hier de consequenties van zijn, ook voor een vriendschap.

'Vang de haas' slokt je op, het voelt alsof je door middel van een droom getuige bent van alles wat er gebeurt. De vriendschap tussen Lejla en Sara is pijnlijk, ongezond, frustrerend en tóch, je begrijpt waar het vandaan komt. Dat die duisternis die Bosnië nu is ook (of juist) in henzelf zit. Zowel Sara als Lejla ontvluchten een verleden dat, of ze nu willen of niet, hun identiteit heeft gevormd. De vraag is of het ze lukt om hier echt aan te ontsnappen.

Deze roman staat bol van prachtige zinnen en filmische scènes die blijven nadreunen. Er zijn van die boeken die je wilt omhelzen en niet meer loslaten omdat ze iets onherroepelijks in je losmaken. 'Vang de haas' had dit effect op mij.