Een top aanrader, met een doos zakdoeken er bij te lezen

Wat een boek! Wat een prachtig taalgebruik van Max Porter weer! Dit soort boeken waar de taal zo belangrijk is, lees ik toch het liefst in de originele taal hoor. Zelfs als de vertaling even goed zou zijn, en dit dan weer een knappe inspanning is van de vertaler in kwestie.

Lanny is een dromerig schooljongetje dat als enig kind samen met zijn ouders in een typisch Engels plattelandsdorp woont. Zo'n dorp met een verleden maar ook met een heden. De overlevering heeft de kinderen er "Dead Papa Toothwort" leren kennen (Ik weet niet hoe deze term vertaald is in het Nl), een mythisch figuur waarvoor de kinderen moeten oppassen en waarnaar verwezen wordt als ze braaf en stil moeten zijn. Lanny is speciaal, neuriet en droomt de hele tijd, en is bijna altijd vrolijk. Hij heeft zoveel verbeelding dat hij overal op zichzelf kan spelen en erg in zichzelf gekeerd is. Soms trekt hij naar een oude kunstenaar die in het dorp is komen wonen die hem zijn tekentalent verder leert ontwikkelen.

Dead Papa Toothwort speelt als personage zijn schrikwekkende rol in het verhaal. En dan gebeurt er iets met Lanny. Een spannend poëtisch verhaal dat pijn en verdriet blootlegt. Ontroerend, beeldend, prachtig verwoord in de stijl die Max Porter zo eigen is, en ook al liet zien in zijn debuutnovelle Grief is the thing with feathers - Verdriet is het ding met veren. Een top aanrader! Maar haal er een doos zakdoeken bij..