Lezersrecensie
Klokkendans
Anne Tyler (1941), groeide op in Raleigh, NC. Ze heeft als kind in diverse communes gewoond met haar ouders. Ze studeerde Russische taal & letteren in Durham. In 1963 trouwde ze met de Iraanse schrijver en psychiater Thagi Modarressi, (overleden 1997) met wie ze twee dochters heeft.
Ze kreeg in 1989 de Pulitzer Prize voor haar roman Breathing Lessons en in 2012 de Sunday Times Award for Literary Excellence. Ze won verder de PEN/Faulkner Award, de Ambassador Book Award en de National Book Critics Circle Award.
Haar roman A Spool of Blue Thread werd genomineerd voor de Man Booker Prize.
Tyler schrijft vooral over relaties in families en hoe gezinnen functioneren. In al haar romans gaat het over nabijheid, eenzaamheid, relaties met verwanten en met zelfgekozen families, of over het verwerken van jeugdproblematiek.
Het boek bestaat uit twee delen. Deel I bestaat uit drie hoofdstukken: 1967, 1977 en 1997. Deel II bestaat uit twaalf genummerde hoofdstukken, waarvan alleen de eerste een naam heeft.
Het grootste deel van de roman speelt in Baltimore, PA, als de hoofdpersoon 61 jaar oud is. Ze gaat een vriendin van haar zoon helpen, die in haar been is geschoten. De vrouw verzorgt aldaar het gezin, omdat ze een doel in haar leven zoekt.
Belangrijke thematiek in deze roman is moederliefde: hoe gaat je om met je kind, wat geef je ze mee?. Kun je een moeder zijn voor iemand anders? In de roman zien we terug dat de moeders ieder een eigen invulling van het moederschap geven en beleven.
De beschrijving van de verschillende karakters is levensecht, Tyler geeft veel aandacht aan de psychologie van de personages, en hoe de omgeving van de hoofdpersonen reflecteert in hun karakters.
Welk venijn er onder de oppervlakte van de bijna huiselijk kabbelende gezinslevens schuilt, is volgens Tyler 'de human condition.' De mens in al haar onvolkomenheden, die continue op zoek gaat naar wat kan, wat moet of wat (nog) mogelijk is.
Anne Tyler heeft een be behoorlijke reputatie als schrijfster opgebouwd, maar dit is duidelijk niet één van haar betere boeken. Voor mij kleeft er iets van een 'vrouwenboek' aan het verhaal. Geen enkele diepgang. . De karakters worden weliswaar gedetailleerd geschetst, maar worden nergens interessant, leven oninteressante levens, en maken weinig boeiende keuzes.
Het eerste deel las nog redelijk vlot, daarna kabbelde de rest van het verhaal tergend langzaam naar een onbevredigend einde. Tyler wilde een verhaal vertellen van een vrouw die besluit dat het nooit te laat is om je eigen levenspad te kiezen. Lauw, saai, met een hoog 'bouquet reeks gehalte, waarbij ook nog gemeld moet worden, dat bepaalde gebeurtenissen in de roman volkomen ongeloofwaardig overkomen; nergens van enig literair niveau.
** 2 sterren.
Ze kreeg in 1989 de Pulitzer Prize voor haar roman Breathing Lessons en in 2012 de Sunday Times Award for Literary Excellence. Ze won verder de PEN/Faulkner Award, de Ambassador Book Award en de National Book Critics Circle Award.
Haar roman A Spool of Blue Thread werd genomineerd voor de Man Booker Prize.
Tyler schrijft vooral over relaties in families en hoe gezinnen functioneren. In al haar romans gaat het over nabijheid, eenzaamheid, relaties met verwanten en met zelfgekozen families, of over het verwerken van jeugdproblematiek.
Het boek bestaat uit twee delen. Deel I bestaat uit drie hoofdstukken: 1967, 1977 en 1997. Deel II bestaat uit twaalf genummerde hoofdstukken, waarvan alleen de eerste een naam heeft.
Het grootste deel van de roman speelt in Baltimore, PA, als de hoofdpersoon 61 jaar oud is. Ze gaat een vriendin van haar zoon helpen, die in haar been is geschoten. De vrouw verzorgt aldaar het gezin, omdat ze een doel in haar leven zoekt.
Belangrijke thematiek in deze roman is moederliefde: hoe gaat je om met je kind, wat geef je ze mee?. Kun je een moeder zijn voor iemand anders? In de roman zien we terug dat de moeders ieder een eigen invulling van het moederschap geven en beleven.
De beschrijving van de verschillende karakters is levensecht, Tyler geeft veel aandacht aan de psychologie van de personages, en hoe de omgeving van de hoofdpersonen reflecteert in hun karakters.
Welk venijn er onder de oppervlakte van de bijna huiselijk kabbelende gezinslevens schuilt, is volgens Tyler 'de human condition.' De mens in al haar onvolkomenheden, die continue op zoek gaat naar wat kan, wat moet of wat (nog) mogelijk is.
Anne Tyler heeft een be behoorlijke reputatie als schrijfster opgebouwd, maar dit is duidelijk niet één van haar betere boeken. Voor mij kleeft er iets van een 'vrouwenboek' aan het verhaal. Geen enkele diepgang. . De karakters worden weliswaar gedetailleerd geschetst, maar worden nergens interessant, leven oninteressante levens, en maken weinig boeiende keuzes.
Het eerste deel las nog redelijk vlot, daarna kabbelde de rest van het verhaal tergend langzaam naar een onbevredigend einde. Tyler wilde een verhaal vertellen van een vrouw die besluit dat het nooit te laat is om je eigen levenspad te kiezen. Lauw, saai, met een hoog 'bouquet reeks gehalte, waarbij ook nog gemeld moet worden, dat bepaalde gebeurtenissen in de roman volkomen ongeloofwaardig overkomen; nergens van enig literair niveau.
** 2 sterren.
1
Reageer op deze recensie