Vervelende ik-verteller

De eerste twee hoofdstukken zijn magistraal, maar in het derde met de nogal verveelde en overbodige beschrijving van de ‘vriendschap’ van Nol met twee oudere jongens gaat het al mis. Ik vind Nol een onaangename, veel te veel met zichzelf bezige persoon, altijd maar zeurend over zijn al dan niet aanwezige liefde voor Trix. Het verhaal wordt nog een tijdlang overeind gehouden door de intrigerende figuur van Henri Cuperus, maar zodra hij uit beeld is blijft er alleen het geëmmer van Nol over. Gestopt op driekwart. Toch nog 3 sterren vanwege het geweldige begin.