Recensie De boeken van de levende schepen 2 - Het dolende schip

Wat een héérlijk boek weer! Ik geniet vooral van de duidelijk beschreven karakters, vooral die van de levende schepen die ieder een volledig eigen karakter en persoonlijkheid hebben; de nukkige Paragon, de wulpse Ophelia en natuurlijk de jonge Vivacia, geweldig! Althea's kleine rotzusje ontwikkelt zich tot een "volwassene" met verantwoordelijkheidsgevoel en moed. De ontluikende liefde tussen Althea en Breskers, de moedige acties van Wintrow en de mystieke wereld van de Wilde regenlanden, ik slorp het allemaal gulzig op. Het liefst las ik deel 3 er meteen achteraan. Maar je moet wat in het vooruitzicht blijven houden dus die volgt (snel denk ik).