Het Archief

Zelden een boek gelezen waarbij het contrast tussen het eerste en het tweede deel zo sterk is. Deel één van Het archief draait om literair tijdschrift Arabesk en het redacteurschap van Pierre, maar ook om de sterke band die hij met zijn vader heeft. De toon is monter, de knulligheden van de literaire wereld worden gloedvol beschreven en het is genieten van de subtiele humor. Geregeld werd ik ook overvallen door het gevoel zelf te moeten gaan schrijven, of een abonnement van een literair tijdschrift te nemen.

Langzaam begint Pierre steeds meer de zinloosheid van zijn bezigheden te voelen, en dan is er ineens een omslag in het boek. Door het contrast met het lichte eerste deel komt de klap van het tweede deel des te harder aan. Dit maakt Het Archief denk ik zowel Thomas Heerma van Voss' meest grappige als meest emotionele boek. Misschien ook wel zijn sterkste, maar dat vind ik altijd een moeilijke conclusie om te trekken als er veel moois is om uit te kiezen.