Gewoon lezen dit fenomenale boek

Een fenomenaal boek dat moeilijk in enkele zinnen samen te vatten is.
Adrià groeit op met een materialistische gevoelloze vader en een onderdrukte moeder, tenminste zolang zijn vader nog leeft. Daarna wordt ze dominant en koelbloedig.
Zijn vader heeft een antiekwinkel, Adrià mag er niets aanraken, alleen kijken.
Adrià is hoogbegaafd, leert met gemak als kind al verschillende talen en speelt viool. Niet slecht, maar ook net niet goed genoeg. Zijn vriend Bernat is de virtuoos.
In de kluis van zijn vader zit een heel kostbare viool, de vial, de eerste Storioni viool gemaakt van speciaal hout. Adrià geeft deze viool op een dag mee aan Bernat om erop te spelen.
Terug thuis blijkt zijn 'gewone' viool verdwenen te zijn, evenals zijn vader. Die blijkt vermoord te zijn.

Naargelang het leven van Adrià verder gaat, leren we meer kennen over de herkomst van de viool, het levensverhaal van de viool. Ze gaat van generatie op generatie, maar wordt ook verkocht als iemand in geldnood zit. Of wanneer iemand van ellende de viool verkoopt.

De vader van Adrià is niet vies van het opkopen van spullen van mensen die in de ellende zitten en geen andere uitweg zien dan spullen met emotionele waarde of echte dure spullen, goedkoop te verpatsen. Zo gaat het ook met de viool. De geschiedenis heeft met de tweede wereldoorlog te maken en is niet al te proper. Auschwitz was dan ook niet proper.

Het verhaal gaat heel ver terug, naar een klooster ergens diep in de bossen hoog op een berg. Franco komt aan bod, het middenoosten komt aan bod, kortom, dit boek leest soms als een geschiedenisboek.

Er is zoveel meer dat ik zou kunnen aanhalen, maar lees het vooral zelf, u zal het zich niet beklagen.