'Jager' steekt niet boven het maaiveld uit

'Hypnose', 'Contract', 'Getuige', 'Slaap' en 'Stalker' kregen van mij achtereenvolgens vier, vier, vier, drie en drie sterren. 'Jager' is deel zes in de Joona Linna-reeks en blijft ook steken op drie. Het gerenommeerde schrijverskoppel Lars Kepler stelt mij teleur, immers vooral met de eerste twee delen uit de reeks heeft het koppel aangetoond meer in de mars te hebben dan een weinig originele vertelling over een seriemoordenaar. Motieven en specifieke elementen buiten beschouwing gelaten is 'Jager' een vrij standaard verhaal, waarin na een korte omweg al vroegtijdig bekendgemaakt wordt wie de moordenaar is. Het kabbelt voort, voor zover kabbelen een toepasselijk woord is in het licht van de beschreven gruwelijkheden, en ten langen leste speelt Joona Linna nog even de held.

Saga Bauer wil per se samenwerken met Joona Linna, die in de gevangenis zit. Er moet onderzoek gedaan worden naar schijnbaar willekeurige moorden en alleen Joona is goed genoeg om de Säpo bij te staan in dezen. Joona wordt vrijgelaten, krijgt weer een wapen en overige middelen en faciliteiten, hij pakt de draad op alsof hij nooit weggeweest is. Hoe simpel, maar ook hoe ongeloofwaardig kan het zijn ... Maar goed, als het de goede zaak dient moet het kunnen, nietwaar? Elke vorm van vuurwerk tussen Joona en Saga blijft uit. Ze zijn weliswaar een team, maar beiden werken solistisch, in het spel met de moordenaar hebben ze elk hun eigen aandeel, van echte samenwerking is nauwelijks sprake. 'Jager' kent een goede, spannende start. Joona ontdekt echter al vrij gauw wat de link tussen de slachtoffers is en vanaf dat punt verloopt de opsporing zoals te doen gebruikelijk in thrillers die draaien om een seriemoordenaar.

Joona's privéleven staat min of meer geparkeerd, over Saga wordt helemaal niets verteld. De toonzetting is weinig sfeervol, eerder kil en afstandelijk. Daar staat tegenover dat het 'Konijnenhol' breed uitgemeten wordt. Iets meer balans zou mooi zijn, want lezers willen toch ook weten hoe het verdergaat met Joona persoonlijk. Laten we hopen dat de auteurs hier in deel 7 weer wat gang in brengen. Dat er een volgend deel komt lijkt wel duidelijk, gezien de cliffhanger aan het eind van 'Jager'.

De vertalers van 'Kaninjägaren', Clementine Luijten en Jasper Popma, zijn niet de eersten de besten. Toch constateer ik onnauwkeurigheden in de Nederlandse zinnen, met name in het kader van persoonlijke en bezittelijke voornaamwoorden wringt het nu en dan. Eén voorbeeld:
"A had besloten naar Chicago te reizen om zijn moeder toestemming te vragen B te vertellen dat hij zijn vader was." Is A nu de vader van B of B de vader van A? Dat blijkt dan wel uit de context, maar mooi is anders.

Leuk om te lezen als je de reeks volgt, maar 'Jager' steekt niet boven het maaiveld uit.

[spanning 3, plot 3, schrijfstijl 3, leesplezier 3, originaliteit 2, psychologie 3]