Nieuwe dynamiek in derde deel

De jongen met de lege ogen is alweer het derde deel in de succesvolle fantasyreeks van de Britse auteur Jonathan Stroud. Opnieuw worden we getrakteerd op de belevenissen van Lockwood, George en Lucy, de medewerkers van het kleine spokenjagersbureau Lockwood & Co. Als lezer weet je van tevoren al dat je waarschijnlijk weer een goed verhaal in handen hebt. En dat is ook zo.  

Londen is in rep en roer, want in de wijk Chelsea is een onverklaarbare uitbraak van verhoogde paranormale activiteit. De organisatie DEPOT, dat geleid wordt door volwassenen en als taak heeft een oogje te houden op alle bureaus, probeert met man en macht de oorzaak van de uitbraak te vinden en de Bron ervan uit te schakelen. DEPOT heeft de hulp ingeroepen van verschillende bureaus, maar niet dat van Lockwood & Co. Ondanks hun vorige successen worden ze opnieuw genegeerd door de autoriteiten en de grote bureaus Fittes en Rothwell. De situatie wordt echter onhoudbaar en hele delen van Chelsea moeten worden geëvacueerd omdat het er niet langer veilig is. Tijdens een aanval weten Lockwood en Lucy op tijd in te grijpen en zo vangen ze dan toch de aandacht van de juiste mensen. Nu mogen ze deelnemen aan de actie in Chelsea, maar er wordt niet echt naar ze geluisterd. Niet geheel uit vrije wil sluiten ze een tijdelijk verbond met hun rivalen van team Fittes en gaan ze op onderzoek uit in een pand waarvan George vermoedt dat de Bron zich daar moet bevinden.  

Jonathan Stroud volgt het inmiddels vertrouwde patroon in de opzet van de ‘Lockwood & Co’-boeken. De jongen met de lege ogen begint ook weer met een lopende zaak waar Lockwood, George en Lucy zij aan zij werken om een bed & breakfast spookvrij te krijgen. De lezer beleeft de gebeurtenissen wederom door de ogen van Lucy en valt meteen met de neus in de actie. Later volgt dan pas de “echte” zaak, in dit geval het spookwarenhuis in Chelsea, waar de auteur de spanning en de gruwelijkheden in een stroomversnelling zet. Ook dit boek is niet geschikt voor de gevoelige lezer, sommige scènes liegen er echt niet om.  

In De jongen met de lege ogen voegt Stroud een nieuwe speler toe aan het verhaal. Lockwood vindt dat ze toe zijn aan een uitbreiding van het team en hij neemt Holly Munroe aan, een voormalig werkneemster van bureau Fittes. Holly is georganiseerd en bijzonder efficiënt; in een mum van tijd heeft ze orde op zaken gesteld, nieuwe cases worden aangenomen en keurig verdeeld en alle uitrustingen zijn vanaf dat moment piekfijn in orde. Lockwood en George zijn opgetogen, maar Lucy heeft het heel moeilijk met de verandering die is ontstaan met de komst van de in haar ogen perfecte en tuttige Holly. Samen met haar steeds sterker wordende, maar gevaarlijke, Talent om te kunnen communiceren met de geesten resulteert dit in een persoonlijke crisis voor Lucy. Een uitbarsting volgt op een heel ongunstig moment waarmee ze zichzelf en alle andere teamleden in groot gevaar brengt.  

Het verhaal eindigt, net als zijn voorgangers De schreeuwende wenteltrap en De fluisterende schedel, met een enorme cliffhanger. Toch is De jongen met de lege ogen niet zomaar het volgende deel in de serie. Er is meer aandacht voor de persoonlijke strubbelingen van de hoofdpersonages en de toevoeging van Holly zorgt voor een compleet nieuwe dynamiek binnen het team. Jonathan Stroud bewijst opnieuw dat hij niet alleen vloeiend en met humor kan schrijven, maar dat hij ook in staat is een fantastisch verhaal neer te kunnen zetten met de juiste focus op zijn plot en zijn hoofdpersonen.