Indrukwekkend verhaal

Wat te zeggen over een boek dat zo’n persoonlijk verhaal vertelt? De woorden voelen al snel verkeerd. Zeg ik bijvoorbeeld dat ik het een ‘spannend boek’ vond om te lezen, dan vind ik dat toch een beetje klinken alsof ik het heb over een thriller. En dat terwijl dit gaat over een waargebeurd drama; namelijk de gewelddadige dood van de vader van Cecile Stok, inmiddels meer dan 30 jaar geleden. En toch past het woord ‘spannend’ op een bepaalde manier zeker wel bij dit boek. Cecile heeft het verhaal op zo’n manier op papier gezet dat je het liefst steeds door blijft lezen, omdat je benieuwd bent naar haar ervaringen en naar wat ze langzaam aan ontdekt over de dood van haar vader.

Cecile heeft om privacyredenen besloten de namen in het boek te veranderen, maar verder lijkt het boek volledig autobiografisch. Ze beschrijft de gebeurtenissen heel beeldend en gedetailleerd, waardoor je af en toe bijna het gevoel krijgt erbij te zijn. Ze beschrijft hoe ze bij haar vader op bezoek wil gaan en door een rood-wit lint en de politie wordt tegen gehouden. Ze verwoordt de verbijstering en het ongeloof in de uren daarna. En de boosheid wanneer blijkt dat haar vader zo vriendelijk was een bekende binnen te vragen, en dat vervolgens met de dood moest bekopen. Daarna vertelt ze hoe ze door de jaren heen is omgegaan met deze traumatische gebeurtenis. Eerst voornamelijk door het weg te stoppen en er uit schaamte niet over te durven praten, ze vertelt zelfs niet aan haar kinderen wat er gebeurd is. Pas meer dan 20 jaar later wordt ze door een nieuwe begrafenis opnieuw geconfronteerd met dit verdriet in haar leven. Ze besluit dan door er wél over te praten haar gevoelens te verwerken en ook actief op zoek te gaan naar de precieze toedracht van de moord op haar vader. Ze vraagt hierbij een aantal jaren later ook om inzage in het politiedossier, waardoor nieuwe details over de moord en de dader bij haar bekend worden.

Opvallend vond ik hoe vaak het christelijk geloof en de kerk genoemd worden in dit boek. Ik kan dat soms in boeken als nogal vervelend ervaren, omdat het dan voelt alsof het geloof mij wordt 'opgedrongen'. Bij dit boek heb ik dat nauwelijks zo ervaren, ik denk omdat het gewoon hoort bij haar levensverhaal en het ook duidelijk is hoeveel steun ze heeft geput uit het geloof in de moeilijkste periodes in haar leven.

Ik ben onder de indruk van de wijze waarop Cecile een thema dat zo diep heeft ingegrepen in haar leven, op zo'n boeiende, mooie manier op papier heeft weten te zetten. Het boek maakt - voor zover dat überhaupt mogelijk is- invoelbaar hoe het moet zijn om (op jonge leeftijd) je ouder op zo'n vreselijke manier te verliezen. Al met al wat mij betreft een indrukwekkend verhaal.