Lezersrecensie
Deugdelijk misdaadverhaal met humoristische touch
Recensie ‘De man die niet van vrouwen hield’ van Jos Pierreux (****)
Oorspronkelijke titel: De man die niet van vrouwen hield
ISBN: 9789460014154
Uitgeverij: Uitgeverij Vrijdag
Pagina’s: 320
Op de titelpagina staat direct onder de titel ‘De man die niet van vrouwen hield’ nadrukkelijk geschreven dat dit boek geen autobiografie is. Of dit slaat op de titel danwel op de inhoud wordt niet precies duidelijk maar wie een beetje van Jos Pierreux kent, weet dat deze Vlaamse auteur zijn hand niet omdraait voor luchtige grapjes in zijn verhalen.
Inmiddels begint zijn serie rond inspecteur Luk Borré een respectabele vorm aan te nemen en is onlangs het dertiende deel van deze ietwat merkwaardige strijder van het onrecht in de boekwinkels verschenen.
De volledige politiemacht van Knokke moet aan de bak als cijfers aantonen dat er in die gemeente al enige tijd een verhoogd sterftecijfer is van vrouwen in de middelbare leeftijd. Kijkend naar de omstandigheden waaronder ze zijn komen te overlijden, zijn die minstens verdacht te noemen. Natuurlijk wordt Luk Borré leider van het onderzoeksteam en in die hoedanigheid ook verantwoordelijk voor het resultaat. Hij wendt al zijn creativiteit aan om het vermoeden van een seriemoordenaar te bevestigen en de dader te ontmaskeren. Dat de inspecteur daarbij zelf ook op het randje van de wet en soms er een stukje overheen balanceert, deert hem wat minder.
Pierreux gaat in dit dertiende deel op zijn zo eigen en herkenbare wijze voort met waar hij goed in is. Hij laat zijn protagonist weer de nodige capriolen uithalen die je alleen ook maar van hem kunt verwachten. Met een dikke knipoog naar het Belgische politiekorps en het politieke apparaat, heeft de inspecteur maar te dealen met de binnenlandse situatie en doet daar driftig aan mee, als de omstandigheden hem daarbij kunnen helpen. Met de meest kleurrijke beschrijvingen en het gebruik van passende vergelijkingen weet hij voortdurend een glimlach om de mond van deze lezer te doen verschijnen.
Om maar een paar voorbeelden te noemen; ‘De schoonheid gleed uit haar als lucht uit een lekke ballon’ en ‘Wie ’s avonds zijn zorgen probeert te verdrinken, merkt ’s ochtends dat ze goed kunnen zwemmen’.
Dit en de talloze verbale communicaties tussen de leden van het korps en zelfs met zijn partner Rena, maakt het lezen van zijn boeken tot een groot feest. Maar ook de geraffineerdheid waarmee de politionele zaken zijn opgezet en uiteindelijk tot oplossing worden gebracht, maken Pierreux tot wat hij is; een begenadigd schrijver en een taalkunstenaar van het eerste uur. Op deze wijze voortgezet hebben de avonturen rond Luk Borré voldoende potentie om zijn fans nog jaren te kunnen amuseren.
Eindoordeel: 4 sterren
Spanning: 3 sterren
Plot: 4 sterren
Leesplezier: 4 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren
Originaliteit: 3 sterren
Psychologie: 3 sterren
Oorspronkelijke titel: De man die niet van vrouwen hield
ISBN: 9789460014154
Uitgeverij: Uitgeverij Vrijdag
Pagina’s: 320
Op de titelpagina staat direct onder de titel ‘De man die niet van vrouwen hield’ nadrukkelijk geschreven dat dit boek geen autobiografie is. Of dit slaat op de titel danwel op de inhoud wordt niet precies duidelijk maar wie een beetje van Jos Pierreux kent, weet dat deze Vlaamse auteur zijn hand niet omdraait voor luchtige grapjes in zijn verhalen.
Inmiddels begint zijn serie rond inspecteur Luk Borré een respectabele vorm aan te nemen en is onlangs het dertiende deel van deze ietwat merkwaardige strijder van het onrecht in de boekwinkels verschenen.
De volledige politiemacht van Knokke moet aan de bak als cijfers aantonen dat er in die gemeente al enige tijd een verhoogd sterftecijfer is van vrouwen in de middelbare leeftijd. Kijkend naar de omstandigheden waaronder ze zijn komen te overlijden, zijn die minstens verdacht te noemen. Natuurlijk wordt Luk Borré leider van het onderzoeksteam en in die hoedanigheid ook verantwoordelijk voor het resultaat. Hij wendt al zijn creativiteit aan om het vermoeden van een seriemoordenaar te bevestigen en de dader te ontmaskeren. Dat de inspecteur daarbij zelf ook op het randje van de wet en soms er een stukje overheen balanceert, deert hem wat minder.
Pierreux gaat in dit dertiende deel op zijn zo eigen en herkenbare wijze voort met waar hij goed in is. Hij laat zijn protagonist weer de nodige capriolen uithalen die je alleen ook maar van hem kunt verwachten. Met een dikke knipoog naar het Belgische politiekorps en het politieke apparaat, heeft de inspecteur maar te dealen met de binnenlandse situatie en doet daar driftig aan mee, als de omstandigheden hem daarbij kunnen helpen. Met de meest kleurrijke beschrijvingen en het gebruik van passende vergelijkingen weet hij voortdurend een glimlach om de mond van deze lezer te doen verschijnen.
Om maar een paar voorbeelden te noemen; ‘De schoonheid gleed uit haar als lucht uit een lekke ballon’ en ‘Wie ’s avonds zijn zorgen probeert te verdrinken, merkt ’s ochtends dat ze goed kunnen zwemmen’.
Dit en de talloze verbale communicaties tussen de leden van het korps en zelfs met zijn partner Rena, maakt het lezen van zijn boeken tot een groot feest. Maar ook de geraffineerdheid waarmee de politionele zaken zijn opgezet en uiteindelijk tot oplossing worden gebracht, maken Pierreux tot wat hij is; een begenadigd schrijver en een taalkunstenaar van het eerste uur. Op deze wijze voortgezet hebben de avonturen rond Luk Borré voldoende potentie om zijn fans nog jaren te kunnen amuseren.
Eindoordeel: 4 sterren
Spanning: 3 sterren
Plot: 4 sterren
Leesplezier: 4 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren
Originaliteit: 3 sterren
Psychologie: 3 sterren
2
Reageer op deze recensie
