bijzonder mooi en ontroerend verhaal

Wat een originele en bijzonder mooie roman. Ik kan niet anders zeggen. De schrijfster heeft mij weten te ontroeren, maar ook te laten lachen. Een vlotte vertelling met verschillende perspectieven vol emoties die je in een avond uitleest. Gewoon omdat je niet kunt stoppen met lezen. Het hoofdverhaal is dat van Doortje. Een vrouw die haar eigen weg kiest en dat is zeker niet de makkelijkste. Het gedeelte dat vanuit haar personage is geschreven, is zo realistisch dat het je als lezer niet onberoerd laat. Je zit letterlijk in het hoofd van de terminale Doortje en ondergaat haar emoties, pijn en verdriet. Maar ook haar gevoel voor humor en haar medeleven met haar dochters die ze noodgedwongen zal moeten achterlaten.

Een ander mooi gegeven vind ik dat er ook ruimte is voor een andere verhaallijn en dat is die van kleindochter Sterre en haar vriend. Door te kiezen om te vertellen vanuit het perspectief van de vriend heb je weer een andere invalshoek hoe er gekeken wordt naar het drama wat zich afspeelt.
Naast de vele emoties die Doortje als patiënt heeft, is er ook ruimte voor de emoties van de directe familie, de overbelasting van de mantelzorg en de onmacht. Het is goed dat dat ook een gezicht krijgt in het verhaal. Maar bovenal gaat het om het respect hebben voor iemands eigenwaarde en zelfregie van het leven. Soms denk je het beste met iemand voor te hebben, maar alleen die persoon zelf kan beslissen of dat ook daadwerkelijk het beste is.

Mijn volledige recensie kan je lezen op Boekenbijlage of mijn blog