Saaie vertelling terwijl er heel veel gebeurd.

Soms kom je een boek tegen waar iedereen heel enthousiast over is maar wat je na het lezen behoorlijk vond tegenvallen. Nu denk ik dat het enthousiasme vooral was vanwege de illustraties van Emmy van Ruijven en was het boek daardoor al goed ontvangen nog voordat we het moesten gaan lezen. De cover springt er zeker uit en onbetwistbaar haal je de stijl van Emmy er uit! Complimenten, het past zeker bij het verhaal. Daar in tegen vond ik de illustraties in het boek zelf wat minder. Niet qua stijl maar qua aanwezigheid.
Het verhaal zelf wordt door Piper verteld in dagboekvorm wat altijd lekker weg zou moeten lezen, zelfs voor niet zulke fanatieke lezers. Maar helaas het was soms bijna zeurderig verteld.
Ondanks dat er veel gebeurd in het leven van Piper in dat jaar vind ik het verhaal maar doorkabbelen. Het kon mij niet pakken en vond het af en toe zelfs vermoeiend lezen. Hierdoor een extra irritatiepuntje dat er na bijna elke geschreven zin een lege regel zat. Dus layout vond ik tegenvallen.
Nu ga ik niet spoileren met al die gebeurtenissen die Piper mee moet maken met haar vriend, vriendin, irritante zus en ouders want dat zou teveel weggeven van het verhaal maar er had veel meer uit het verhaal gehaald kunnen worden als de vertelwijze boeiender zou zijn.