Ontvoerd, vermist en bijna gevonden... En dat tweemaal

Tanja de Jonge debuteerde in 2009 met haar eerste spannende jeugdboek Dwaalspoor in de diepte. Dat eerste boek smaakte naar meer, want sindsdien heeft ze al meerdere boeken geschreven.

‘Nieuwsgierig duwde Mitchell tegen de voordeur, zodat de kier langzaam groter werd. Er viel zacht ganglicht op het blikken meisjesgezicht. Toen hij geritsel hoorde, stokte zijn adem. In het smalle gangetje stond de man op hem te wachten.’

Toen Mitchell na de dood van zijn vader samen met zijn moeder naar een nieuwe woning verhuisde, kon hij natuurlijk niet weten wat er daar op hem zou liggen wachten. Achter een plintje in zijn nieuwe kamer doet hij een ontdekking die hem verleidt tot het beginnen van een zoektocht met gevaarlijke afloop.                

De nieuwe woning bevindt zich in een flat in Amsterdam. Toevallig woont Brent daar ook, een klasgenootje met wie hij meteen bevriend raakt. Wanneer Mitchell zijn vriend vertelt over zijn ontdekking, besluiten de twee jongens op onderzoek te gaan naar de herkomst ervan.                

Deze zoektocht lijkt in eerste instantie vrij onschuldig, maar al snel begint Mitchell onraad te ruiken. Ontvoering, vermiste kinderen en zwijgzame figuren zorgen ervoor dat Mitchell zich in het mysterie vastbijt. Wanneer hij uiteindelijk besluit om zelf verder op onderzoek te gaan, wordt duidelijk dat er personen zijn die echt niet willen dat Mitchell deze zaak oplost en die zich door niets of niemand tegen laten houden om Mitchell het zwijgen op te leggen.

‘Er was een moment dat Mitchell twijfelde. Een fractie van een seconde voelde hij ongerustheid in zijn buik. Was het de gretige manier waarop Chris de deur achter hem sloot? Of verbeeldde hij zich dat maar? Heel kort flitste er een gedachte door zijn kop. Ging dit niet te makkelijk?’

Spannende scènes zijn er in dit boek wel aan te wijzen. Zo valt de lezer in het eerste hoofdstuk al met de deur in huis. Of liever: Laura klimt via een raam een huis binnen. Samen met haar broertje ontvoert zij in het holst van de nacht baby Debora om vervolgens nooit meer gevonden te worden. Maar waarom zouden twee kinderen een baby ontvoeren? Waar zijn hun ouders? Hoe konden zij al die jaren uit de handen van de politie blijven?                

Het duurt een hele tijd voordat je als lezer antwoord krijgt op deze vragen, maar gelukkig geven Laura’s dagboekfragmenten wel duidelijkheid hierover. Tegelijkertijd creëren deze op het laatst ook een erg grimmige sfeer: haar gedachtegang wordt steeds duisterder en je begint je af te vragen of er wel een goede afloop mogelijk is.                

Tanja de Jonge weet hoe ze spannende scènes kan schrijven en is niet bang om in een jeugdboek eens géén compleet happy end te schrijven. Het vertelperspectief is echter sterk op Mitchell gericht en vanwege zijn leeftijd en de simpele schrijfstijl is Dubbel vermist duidelijk een jeugdboek. Echt eng wordt het daarom niet, terwijl de auteur wel de juiste momenten weet te kiezen om de spanning op te bouwen. Hoewel er dus wel spannende momenten zijn en het verhaal goed opgebouwd wordt, zal de herinnering aan het boek over een jaar toch ook vermist raken.