Turbulent leven vol turbulente verhalen

Gordon is een naam die bij elke Nederlander een belletje doet rinkelen. Het is een naam die verschillende reacties opwekt. Daar is hij zichzelf ook erg goed van bewust. Met dit boek probeert hij de lezers een inkijk te geven in zijn leven. Waarom Gordon is wie hij is en waarom er verteld wordt wat er verteld wordt. Nu rest enkel de vraag of hij geslaagd is in de achterliggende opzet: zichzelf in een beter licht plaatsen en iets terugwinnen van zijn populariteit. Want in elke porie van dit boek is te voelen dat net dát de grootste wens is van Cornelis Willem Heuckeroth.

Marcel Langedijk (1972) is journalist voor verschillende magazines. Daarnaast schrijft hij ook boeken. Vooral het boek over de euthanasie van zijn broer Mark, Gelukkig hebben we de foto’s nog, kreeg veel reactie.

Cornelis Willem Heuckeroth (1968) is de echte naam van de man die heel Nederland als Gordon kent. Hij is geboren in een wijk in Amsterdam-Noord en hij komt uit een groot gezin. Eind jaren tachtig probeert hij als zanger door te breken en gaandeweg krijgt hij steeds meer succes. In 2016 stopt hij met zijn zangcarrière, maar hij blijft actief als presentator.

Toen Langedijk tien jaar geleden Gordon interviewde, kreeg hij een heel ander beeld van hem dan het idee dat hij had van hem uit de media. Hij vond hem vriendelijk en openhartig. Acht jaar later volgde weer een interview en toen besloten Langedijk en Gordon samen dat het misschien wel tijd was voor een biografie. Langedijk ontmoette Gordon daarna twintig keer in de loop van een jaar en in die ontmoetingen vertelde Gordon over zijn leven.

Als je een boek leest, wil je niet dat het een worsteling is. Dat is een feit. Combineer daarmee het andere feit dat dit een biografie is over een erg bekende Nederlander, wat waarschijnlijk minder ‘echte’ lezers aantrekt, maar eerder mensen die meer willen weten over de persoon Gordon, dan krijg je als auteur de taak mee om je schrijfstijl zo leesbaar mogelijk te maken. Dat is zeker gelukt, maar of dat kwalitatief dan een goede zaak is, daar valt nog over te discussiëren.

“Dat probeer ik af te leren, maar ik ben veel, ik ben enorm, ik ben aanwezig, ik ben overweldigend.”

Het geheel is neergeschreven als een monoloog, met af en toe een toelichting van de auteur om het een of ander in een bepaalde context te plaatsen. Wat Langedijk erg goed gedaan heeft, is de toon van Gordon weergeven. Zinnen zijn neergepend zoals Gordon ze heeft uitgesproken, of die indruk krijg je als lezer in ieder geval. Op die manier krijg je een goed beeld van de hoofdpersoon, maar dat beeld is net waar het schoentje wringt. Gordon wijst erg vaak met de vinger naar andere mensen. Langs de andere kant geeft hij ook zaken toe die hij zelf niet zo handig heeft aangepakt. Toch probeert hij het altijd te koppelen aan onrecht dat hem in de eerste plaats is aangedaan. Dat kan natuurlijk en het is zijn goed recht om de verhalen te vertellen zoals hij ze beleefd heeft, maar als lezer hou je er met momenten een twijfelachtig gevoel aan over. Is dit de waarheid?

“Tussendoor was er nog een geheime lover. Ik zou hem bijna vergeten. Ik gok dat we de Libris Prijs voor chronologie sowieso toch niet gaan winnen met dit boek.”

Er is ruimte voor zelfspot, gelukkig, maar er is ook veel impulsieve emotie te voelen. Gordon beschrijft vaak dat hij erg boos was of moest huilen. Dat werkt gedurende een korte periode of enkele malen binnen een boek, maar het is soms erg enerverend om het een heel boek lang op bijna elke pagina tegen te komen. Als lezer wil je eigenlijk nóg een laag dieper. Niet de rellen, niet het geroddel, niet de klappen, maar de man daar áchter. Bij het dichtslaan van Gordon, biografie van een entertainer heb je niet het idee dat je over die man meer weet. Ondanks het feit dat er veel emotionele, persoonlijke verhalen worden gedeeld, voelt het erg oppervlakkig aan.

Gordon is een bundeling van verhalen over het turbulente leven van de man. De feesten, de relaties en zijn familie worden belicht op de manier waarop hij het ziet. Of dat de waarheid is, kan je als lezer moeilijk ontdekken. De reacties op het boek waren heftig en betrokkenen ontkennen de verhalen zoals die neergezet zijn. De waarheid ligt waarschijnlijk ergens in het midden. Als lezer heb je vooral de hoop dat Gordon zelf de waarheid kent en erkent.