Aangrijpend levensverhaal over (over)leven in Noord-Korea

Het levensverhaal van Lucia Jang is ongelooflijk, mensonterend, aangrijpend en ontroerend. In De sterren tussen zon en maan vertelt zij een ronduit schokkend verhaal over (over)leven in Noord-Korea. Zij overleeft gruwelijke strafkampen, hongersnood en mensenhandel en om haar pasgeboren zoon te redden besluit zij uiteindelijk haar familie achter te laten en te vluchten naar de vrijheid. Lucia Jang is de eerste Noord-Koreaanse vrouw die het aandurfde haar levensverhaal te vertellen.

Als je geboren en getogen bent in het vrije Westen, is het is bijna niet te bevatten dat een hele natie zo geïndoctrineerd wordt dat zij blind (blijven) geloven in de bijna heilige status van hun leider Kim Il-sung. Een leider die door nagenoeg de hele bevolking wordt geëerd als de Grote Vader. Maar van zorgen voor zijn onderdanen zoals een goed ouder betaamt, is geen sprake. De Noord-Koreanen lijden, met name op het platteland, onder verschrikkelijke armoede en een enorme hongersnood. Als na zijn dood in 1994 zijn zoon Kim Jung-il aan de macht komt breken er zo mogelijk nog meer onzekere tijden aan. Er ontstaat een nog grotere hongersnood die aan meer dan een half miljoen mensen het leven kost. De mensenrechten worden met voeten getreden, maar ondanks al deze ellende blijft een volksopstand uit. Een land waarin je zowel op school als later in je werkzame leven verplicht bent elke week in het aangezicht van je klasgenoten en collega’s je zonden op te biechten. En als je de pech hebt dat een (ver) familielid ooit naar Zuid-Korea is gevlucht zijn je mogelijkheden om ooit iets te bereiken, al ben je nog zo intelligent, nihil. Lid worden van de Partij is dan namelijk uitgesloten en zonder dit lidmaatschap zal je nooit hogerop in het leven kunnen komen.

Om te overleven besluit Lucia eten te gaan zoeken in China; een levensgevaarlijke tocht die als je gepakt wordt leidt tot jarenlange gevangenschap met dwangarbeid of zelfs de dood. Om haar familie van meer eten te voorzien geeft ze zich ten einde raad over aan mensenhandelaars die haar als echtgenote verkopen aan een Chinese man. Maar omdat dit geen wettelijk huwelijk is, worden met enige regelmaat door de Chinese politie alle Noord-Koreaanse vrouwen bij hun Chinese echtgenoot weggehaald en zonder pardon terug de grens over gezet. Opgewacht door de Noord-Koreaanse grenswachters verdwijnen ze voor jaren in de gevangenis. Een zeer bedenkelijke rol van China die weigert om voor deze vrouwen enig vluchtelingenbeleid toe te passen.

Zo belandt ook Lucia tot tweemaal toe in de gevangenis. Het gevangenisregime is ronduit stuitend. De vrouwen verrichten zware dwangarbeid, moeten urenlang op hun hurken zitten, mogen niet met elkaar praten en zijn verplicht de lofzang op de Grote Leider te declameren. Echt schokkend is het feit dat zwangere vrouwen gedwongen worden geaborteerd. Als Lucia de tweede keer dat ze gedetineerd wordt zeven maanden zwanger blijkt te zijn van haar Chinese echtgenoot is een abortus niet meer mogelijk. Zij wordt een aantal weken voor de bevalling naar huis gestuurd om daar te bevallen en zo mogelijk nog schokkender is het bericht dat de baby na de geboorte direct gedood zal worden en Lucia weer terug naar de gevangenis zal worden gestuurd en haar straf uit te zitten. Om dit te voorkomen vlucht zij nog voor de bevalling naar de bergen om na de geboorte van haar zoon verder het land uit te vluchten.

Opvallend is dat zij haar verhaal bijna zakelijk verteld. Maar achter deze zakelijkheid gaat een bijna onbeschrijflijke wereld van ellende schuil. Waarschijnlijk is dit haar manier om alles wat zij heeft gemaakt een plaats te geven. Het kan bijna niet anders dan dat ze door alles wat zij heeft meegemaakt ernstig getraumatiseerd is geraakt. Het is gewoon te veel voor één leven. En het ergste is dat dit niet alleen het verhaal van Lucia Jang is, maar het verhaal van vele duizenden andere vrouwen. Een zeer indrukwekkend boek over een wereld waar je je geen voorstelling van kunt maken.