Een road trip vol vooroordelen en vriendschap

Bronagh Curran had nooit gedacht dat haar debuut zou uitkomen in een ander land dan waar zij woonde, maar toch is het zo gelopen met In het spoor van de eclips. Deze Young Adult-roman is recentelijk uitgegeven in Nederland, aldus Curran: “in een taal die ik niet spreek en een land dat ik nog nooit heb bezocht.”  

In het spoor van de eclips is veel vergeleken met de YA-romans van John Green, en dat is niet gek. Niet alleen is er sprake van een road trip (iets waar Green ook vaak over schrijft), ook wordt er een onorthodoxe vriendschap gesloten tussen een jongen die socially awkard is en het coolste meisje van school dat het voor hem opneemt. Ondanks dat deze elementen niet erg origineel zijn, is In het spoor van de eclips een leuk boek.  

De stotterende Nat Dobbs wordt gepest op school en als hij na de zoveelste poging om erbij te horen op de lokale televisie belandt met zijn broek op zijn enkels, wil hij weer een nieuwe start maken op een andere school. Op Manhattan High lijkt het anders te lopen: hij wordt opgenomen in de groep van de ‘coole’ jongens. Maar ook hier lijken ze hem in de maling te nemen. Nat moet inbreken bij de gevaarlijke pedofiel in de buurt: Milo Quincy. Maar na de wat vreemde start worden deze twee tegenpolen toch goede vrienden.  

Quincy is ongeneeslijk ziek en heeft nog één wens: een eclips zien. Deze totale zonsverduistering zal plaatsvinden op 21 augustus 2017 en Nat wil hem meenemen naar de perfecte plaats om de eclips te bekijken. Er is alleen een probleem: Nat heeft geen rijbewijs. Nat en Quincy weten samen de stoere Celeste te overtuigen om hun chauffeur te zijn, en dit is het begin van een bijzondere road trip.  

Vriendschap is een van de belangrijkste thema’s in In het spoor van de eclips. De vriendschappen tussen het onwaarschijnlijke trio zijn ontroerend en niet gebonden aan leeftijd en status. De vooroordelen die ze over elkaar hadden verdwijnen als sneeuw voor de zon en de ontwikkelingen van de vriendschap zijn ontroerend. Zelfs Celeste en Quincy blijken meer gemeen te hebben dan op het eerste gezicht duidelijk is.  

Vooroordelen spelen een grote rol in de YA-roman. Wanneer Nat meer wilt weten over Celeste, vertelt een van zijn klasgenoten hem dat “ze een enorme slet is”. Als Celeste en Nat vrienden worden, blijkt dat haar gedrag vooral een verdedigingsmechanisme is om mensen op afstand te houden. Ook Quincy heeft last van vooroordelen: in de buurt denkt men dat hij een pedofiel is, en dat hij zijn telescoop gebruikt om kinderen te bespioneren. In werkelijkheid gebruikt hij deze om hemellichamen te bekijken – dit is namelijk zijn grote passie.  

Een grappig detail aan In het spoor van de eclips is Quincy’s kennis van onvertaalbare woorden. Bijvoorbeeld tsundoku: een Japans woord dat wordt gebruikt om aan te geven dat iemand boeken verzamelt zonder ze te lezen en dan op de grond en overal stapeltjes maakt. Humor en subtiele woordgrappen maken het verhaal nog leuker, bijvoorbeeld wanneer Nat de eerste keer zoenen vergelijkt met de eerste keer bij de orthodontist.  

De ontroerende road trip komt tot een verrassend einde. Met de race tegen de klok proberen Nat en Celeste hun vriend Quincy voor de laatste keer in het zonnetje te zetten. In het spoor van de eclips is een ontroerend YA-debuut en schept hoge verwachtingen voor meer werk van Curran.