Lofzang aan Venetië?

Omdat hij altijd al interesse in schrijven had, is Sybren Kalkman zich na zijn pensionering (hij heeft het grootste deel van zijn carrière bij accountants- en adviesorganisatie KPMG gewerkt) daar intensiever mee bezig gaan houden. Kalkman heeft een groot aantal publicaties op zijn naam staan, vooral op financieel gebied. Zijn eerste thriller, De dood op wintersport, schreef hij in 2000. Hierna volgden nog een aantal financiële thrillers met oud-accountant Rob van Dam als vast personage. Zijn nieuwste boek, de historische thriller Venetiaans vuur, speelt zich af in het Venetië van 1537. Een voor de hand liggende keuze aangezien de auteur lid is van 'De poorters van Venetië'.

De succesvolle kapitein van de Venetiaanse vloot, Roberto Zenier, wordt ontboden bij Ernesto Gennari, een belangrijk man in Venetië en afstammend uit een beroemd geslacht. Gennari heeft zijn financiële hulp nodig bij een geheim project dat met het onlangs ontdekte Amerika te maken heeft. Hoewel niet van harte, stemt Zenier onder zijn voorwaarden in met het project. Tijdens zijn afspraak ontmoet hij Gennari's dochter Portia, waar hij meteen weg van is. Portia is echter niet de enige vrouw in Roberto's leven. Regelmatig deelt hij het bed met Bettina, een jonge prostituee. Vlak na zijn toezegging krijgt Zenier de opdracht om het Griekse havenstadje Paxos op de Turken te heroveren. Als hij geruime tijd later terug is in Venetië krijgt hij een opdracht van de doge. Waardoor zijn eigen leven in gevaar komt.

Bijna iedereen heeft wel eens afbeeldingen gezien uit de zestiende eeuw. Of een televisieserie of film die zich in die periode, of eventueel een korte tijd later, afspeelt. Ze ademen altijd een bepaalde sfeer uit en precies die sfeer komt, en dat is in feite al vanaf het begin, in Venetiaans vuur, bijzonder goed tot uiting. De macht van de Republiek Venetië, de losbandigheid van de bewoners, de verschillen tussen de rijken en armen, de onderlinge verstandhoudingen tussen de mensen, maar ook het leven in, en inherent daaraan, het verval van de stad komen alle in het boek naar voren.

Het verhaal, dat uit vier delen bestaat, speelt zich grotendeels in Venetië af. Kalkman heeft in de persoon Zenier iemand gecreëerd die regelmatig lyrisch over zijn stad spreekt. Omdat de auteur zo enorm betrokken is bij Venetië lijkt het een lofzang van de schrijver zelf. Het tweede deel van het boek, dat zich in en bij Paxos, een Grieks havenstadje, afspeelt, is het meest oninteressante van het verhaal. Het beschrijft, in dagboekvorm, vooral de mijmeringen van Zenier over Portia. Daarnaast wordt de verveling van de oorlog, een beetje tot vervelens toe, uitvoerig in beeld gebracht. De enige conclusie die over dit deel getrokken kan worden, is dat het volkomen overbodig is. Het heeft voor het eigenlijke verhaal van geen enkele toegevoegde waarde.

Venetiaans vuur is een over het algemeen vlot geschreven, maar niet voortdurend interessant boek. De historische feiten kloppen allemaal, Kalkman heeft prima research gedaan, maar het nadeel van alle historiek is dat het ten koste gaat van de toch al minimaal aanwezige spanning. Af en toe maakt de auteur gebruik van een aantal plotwendingen. Helaas springt hij daarbij van de hak op de tak waardoor de lezer het overzicht soms kwijt raakt en het verhaal wat rommelig wordt. Jammer, hoewel niet erg van invloed op de beleving van het boek, is dat het voor een ervaren thrillerlezer al vrij snel duidelijk is wie de 'bad guy' is.

Dat Sybren Kalkman kan schrijven valt niet te ontkennen. Hij heeft immers voldoende schrijfervaring. Nadeel is echter dat hij te veel van zijn eigen interessegebied uit lijkt te gaan en zich te weinig in de lezer verplaatst heeft. Venetiaans vuur is daardoor als thriller niet geslaagd. Voor de in Venetië geïnteresseerde geschiedenisliefhebber kan het daarentegen wel een aardig boek zijn.