Babygehalte’ bevat veel wijsheden; wat is er echt belangrijk in het leven.

Kobe zijn ervaringen en zijn levensovertuiging hebben het verhaal ‘Babygehalte’ tot een soort levensgids gemaakt vol waanzinnige en verrassende momenten.

‘Babygehalte is een zoektocht naar geluk met oplossingen hoe je dit kunt bereiken.

Regelmatig zijn teksten cursief gedrukt om een adempauze in te lassen, maar jammer genoeg leiden ze af van het verhaal.

Engel ‘Winter’ wordt naar de aarde gezonden:

‘Het is mijn taak om ongelukkige mensen uit de wereld der levenden te lichten en het ongeluk uit te schakelen.’

Winter krijgt de opdracht om de drie ergste gevallen te helpen; ze weer levensvreugde te geven.

De tijdloze verhalen zijn eenvoudig maar beeldend verwoord.

Op de psychiatrische observatieafdeling van een ziekenhuis in Parijs heeft Winter zijn eerste opdracht. Marianne Legrand heeft een gespleten persoonlijkheid; kenmerkend zijn de wisselende stemmingen en het steeds weer de weg kwijtraken. Dit verhaal laat je het zout van tranen proeven.

In Engelse Chatham komt Winter meer te weten over de tragedie, die zich afspeelde in het leven van de vijfentachtigjarige Margaret; het is mistroostig en je hoopt dit zelf nooit te hoeven meemaken.

‘Margaret bleef een tiental minuten staan waarna ze langzaam de pier verliet.’

In Brussel, op een zebrapad, loopt Winter tegen Meneer Plakmans aan; deze heeft de paniek in zijn ogen staan en het zweetangst is te zien. Hij krijgt zijn voeten niet meer verplaatst; het lijkt alsof hij vastgeplakt is op de vijfde witte streep. Dit verhaal laat je lachen, maar heeft een diepere betekenis.

Kobe verbindt (onbewust?) de ene gedachte met de andere gedachte en laat deze even gemakkelijk weer los. Hij schroomt niet om zijn persoonlijke ervaringen met de lezer te delen. Hij houdt ons een spiegel voor en zet ons aan tot nadenken.

‘Babygehalte is een leerzame, ontroerende roman, die jammer genoeg niet foutloos is geschreven. Op de eerste bladzijde staat: ‘Babygehalte. Een levensverhaal in een verhaal gegoten.’ Verder zijn er nog wat spellingsfouten en klopt de zinsopbouw niet altijd; dit doet niks af aan het leesplezier.

‘Babygehalte’ bevat veel wijsheden; wat is er echt belangrijk in het leven.
Op de laatste bladzijden wordt duidelijk wat Kobe heeft beoogd bij het schrijven van dit boek.

‘Wie ben ik om jullie het geluk te wijzen?. Ik kan enkel opdienen wat ik leerde.’

‘Babygehalte’ is niet zomaar een gekozen titel:

‘Kijk! Die baby op de cover, dat is een tof manneke! Gust is zijn naam. Het was voor hem geen meerwaarde om op dat koude zebrapad te gaan zitten. Daarom bedank ik zijn ouders om hem goed te begeleiden op dat zebrapad.’

Conclusie: Tevreden zijn met wat er is en wat je kunt verhoogt het geluk.

Verhaal: 4½ ****

Psychologie: 4****

Leesplezier: 4****

Schrijfstijl: 3½