Verborgen boodschap

Bianca Uithuizen wordt belast met een verdwijningsonderzoek van advocaat De Graaf. Hij lijkt van de aardbodem verdwenen. Wanneer de pers er bovenop duikt komt er allerlei interessante informatie naar boven waar Bianca in het onderzoek wat mee kan. Samen met collega Joris gaat ze aan de slag. Vooralsnog maken ze niet echt vorderingen terwijl ze toch echt diep gaan. De regio wordt volledig uitgekamd maar dat kan niet voorkomen dat het onderzoek vastloopt. Wanneer er dan, min of meer stomtoevallig, een andere zaak op hun pad komt, richten ze zich daar op. De aanwijzingen zijn nogal luguber en brengen bepaalde vermoedens naar boven. Diep daar in het bos aanschouwen ze een afschuwelijk tafereel dat alleen door een waanzinnige kan zijn geproduceerd. Het is duidelijk dat hier meer aan de hand is maar Joris en Bianca kunnen niet meteen de vinger erop leggen. Wat zien ze over het hoofd en wat kan de verdwijning van De Graaf te maken hebben met hun vondst in het bos?

Iedereen heeft zijn grenzen als het op incasseren aankomt. De een kan beter met triggers omgaan dan de ander. Trauma’s worden wel of niet verwerkt, krijgen wel of geen plek in iemands leven. Maar wat als je een opgelopen trauma maar niet kunt loslaten, je blijft hangen in gevoelens van wrok en passionele haat? Dat je nooit de kans hebt gehad om een leven op te bouwen zoals jij voor ogen had omdat een ander daar de hand in had? Geef je er dan aan toe of blijf je je verzetten tegen die allesoverheersende drang om wraak te nemen? Waar zit jouw knop die al zo lang geleden werd ingedrukt?

Wanneer ga jij volledig op blind? Die vraag is de rode draad door het verhaal van ‘De blindganger’ en het is duidelijk dat het uiterste wordt gevraagd van het onderzoeksteam. Snel denken, anticiperen en niets uitsluiten zorgen wellicht voor meer aanwijzingen die verklaren wat er aan de hand is. Door de passages vanuit een ander perspectief wordt de spanning aardig opgebouwd en wordt nog meer suspense toegevoegd aan de uiterst zorgvuldig opgebouwde verhaallijn. En die is al behoorlijk heftig. De auteur gaat zeer gedetailleerde beschrijvingen niet uit de weg en met momenten is een sterke maag eigenlijk wel een must. De schrijfstijl is duidelijk, vlot en laat niets aan de fantasie over. De verborgen boodschap die ‘De blindganger’ motiveert is niet te ontkennen. Daar verder iets over loslaten zou teveel cruciale informatie weggeven m.b.t. de drijfveer van een der personages. Het boek kent echter een groot nadeel, en dat heeft niets met de inhoud te maken maar met de opmaak van het boek. Tijdens het lezen is er geen zichtbaar en te onderscheiden verschil tussen de perspectieven. Er is geen gebruik gemaakt van cursieve tekst, een ander lettertype of hoofdstukaanduidingen. Soms zorgde dat behoorlijk voor verwarring want niet meteen was duidelijk dat je überhaupt een sprong had gemaakt van bijvoorbeeld Bianca naar Walter. Ook geeft de flaptekst veel te veel weg waardoor het verhaal niet echt verrast. De plot compenseert dat enigszins.

‘De blindganger’ kent gruwelijke en beklemmende momenten die tot in detail worden omschreven. De angst die in scènes wordt beschreven is tastbaar, levensecht en bedreigend. Hier heeft de auteur echt werk van gemaakt, de term doodsangst is in dit geheel volledig van toepassing. De vage zakenwereld met intriges en achterkamerpolitiek komt ook goed tot zijn recht en zorgt dat je heel divers op je wenken wordt bediend. Het is een verhaal met verdieping, er is hier goed over nagedacht. De verklaring van de titel is goed gevonden en omvat de kern van het verhaal. Tijdens het lezen vraag je je continu af wanneer jij een blindganger zou kunnen zijn, wat is daarvoor nodig? Dat aspect is ronduit fascinerend en dat heeft de auteur sterk neergezet. Een alleraardigst verhaal met sterke personages die echt potentie hebben voor een vervolg.

De nieuwsgierigheid is gewekt voor wat Igor Znidarsic nog meer in petto heeft.
Verhaaltechnisch zou ‘De blindganger’ meer verdienen maar omdat het leesplezier dusdanig beïnvloed werd door de spoilers op de flaptekst én het ontbreken aan duidelijk onderscheid v.w.b. de perspectiefwisselingen haalt dat het niet. Dat was namelijk dusdanig storend dat binding met het verhaal werd bemoeilijkt en dat is essentieel wil je een boek met vier of vijf sterren beoordelen, dan moet alles kloppen. Daarom drie dikke sterren en dat is nog altijd een goed boek.