Een rauw, eerlijk, heerlijk boek

Liesbeth moet in het dagelijkse leven al genoeg moeite doen om te overleven, zo’n survivalkamp kan ze er echt niet bij hebben. Toch durft ze geen nee te zeggen als haar moeder het regelt. Misschien had ze wel nee gezegd als haar moeder de tijd had genomen te luisteren. Maar naar Liesbeth wordt niet geluisterd. Naar haar jongere zusje en broertje wel. Janne en Wessel hebben PDD-NOS, een vorm van autisme. Hella, de moeder van Liesbeth, heeft haar handen vol aan de tweeling, ze vergen borden vol aandacht. Hoewel Liesbeth haar veel helpt, is de vader van Liesbeth, Ferdi, meer bezig met zijn uiterlijk en de 'coole leraar' van school uithangen. Liesbeth laat alles achter als ze op de trein stapt, zenuwachtig voor twee weken lang oordelende blikken van vreemde kinderen. Bang voor twee weken er net niet bij horen.

Op het eerste gezicht valt alles mee. Maar naarmate de dagen op het kamp verstrijken, wordt het steeds erger. De leiding heeft de pik op Liesbeth, er wordt geen rekening met haar gehouden door de andere kinderen. Waar ze zo bang voor was gebeurt: ze valt buiten de boot. Hard. Ze is te raar. En dan weten de anderen nog niks van het mesje in het tandenstokerdoosje in haar schoen. Het mesje dat er soms even uit gehaald moet worden.

Liesbeth heeft het gevoel dat alles mis met haar is. Ze voelt zich als een kip op de oceaan. Maar op kamp met vreemde kinderen beseft ze steeds meer hoe vreemd iedereen eigenlijk is. Survival  is een verhaal over de mens, die altijd anders is dan hij zich voordoet. Het is een verhaal over de puber, met zijn lichte, zachte gedachtes en de allerzwaarste, donkerste bittere gedachtes. Over een prins op het witte paard die blijkt niet te kunnen paardrijden. Maar bovenal heeft Lydia Rood een verhaal geschreven over de realiteit. Liesbeth is pas dertien jaar, toch is het de normaalste zaak dat er stiekem Bacardi wordt gedronken en dat ze meedoet.

Lydia Rood heeft zich op een bijna magische manier ingeleefd in de wereld van de puber. Welke puber herkent zich niet in tenminste één van de personages die rondlopen op het survivalkamp? Bij elke naam die genoemd wordt, vang je een glimp op van nóg een andere wereld. Over elke naam zou zo nóg een boek geschreven kunnen worden.

Met korte kinderlijke zinnen (waar je wel even aan moet wennen), laat Liesbeth je haar serieuze wereld zien. Maar het was niet alleen magie, dat de schrijfster hielp deze wereld in elkaar te frutselen. Het verhaal van Survival  bestond gedeeltelijk al voordat het geschreven werd. Het gaat namelijk over haar vroegere zelf. Toch voelt het verhaal recent aan, bijvoorbeeld door verwijzingen naar The Hunger Games. Maar ook door de fragielheid van de kinderen van tegenwoordig, met alles wat op ons af komt via het internet zonder dat het afgeschermd wordt. We zijn op vroege leeftijd over veel dingen ingelicht.

Survival laat dit zien aan volwassenen, maar ook aan de pubers laat Lydia Rood zien dat bij al die dingen, zelfs bij depressie, er altijd een uitweg is. Soms moet je er wel een woeste rivier voor doorvaren, of over touwbruggen klimmen.

Lukt het Liesbeth om te leren overleven? Wil je daar achter komen? Wil je een keer een boek lezen dat je niet teleurstelt? Een rauw, eerlijk, heerlijk boek? Lees Survival!