Als het spel begint, loopt het als een snelstromend beekje.

Het is een thriller die traag op gang komt. Of misschien beter gezegd, er is een lange inleiding voordat het echte spel begint. Maar als het spel dan begint, dan loopt het als een snelstromend beekje, zoals die in de Ardennen stromen. Vlotte zinnen, die elkaar gladjes opvolgen.

De thriller is niet bloedstollend spannend, het lijkt meer op een roman. Aan het einde krijgt het verhaal echter een onverwachtse wending en neemt de spanning toe.
Het boek heeft een open einde: “Was het misdaad? Was het hulp? Het verhaal kwam in de kranten maar aan het dossier dat aan mijn muur hing werd niets toegevoegd. Ik begon te schrijven”.

Bij mij blijft de vraag in mijn hoofd hangen: hoe is het afgelopen? Zit de schrijver relaxt in zijn werkkamer te schrijven, of bevindt hij zich elders waar hij de tijd heeft om het verhaal te schrijven? Een prettig boek om te lezen! Het is niet al te dik. Je leest er als een rustig kabbelend beekje doorheen.