Een kijkje in de ziel

Nick Muller vroeg 63 vooraanstaande Nederlandse en Vlaamse mannen voor de bundel Gedichten die mannen aan het huilen maken naar poëzie die hen ontroert.  Deze mannen trappen verrassend weinig open deuren in. Een enkele keer komt De Mei voorbij en Het Huwelijk wordt ook genoemd, maar veel van de aangedragen poëzie komt van minder voor de hand liggende dichters. Daarmee krijg je een verrassende kijk in de ziel van mensen als Peter R. de Vries, Arie Boomsma en Huub van der Lubbe. Zij kozen respectievelijk Muurbloem van Bertus Aafjes, Ik ben bang voor de honger  van Jan Arends en Meisje van Herman de Koninck.

Mooi is ook dat Huub van der Lubbe, zelf dichter, een toelichting op Meisje geeft die op zichzelf poëzie is:

"Het zal ermee te maken hebben dat ik vele jaren met mijn vrouw ben en dat wij samen een dochter hebben gekregen. Ik zie beiden groeien, bloeien, jaren maken, ouder worden. En natuurlijk veranderen. Maar ook weer niet. Niet in wezen, in ieder geval. Ze kunnen springen tussen vroeger en nu, van ouder naar weer klein. Zo foppen ze mij en de tijd, en houden ze het onvermijdelijke op afstand."

O, de meisjesachtigheid van veertigjarige meisjes,

Hoe ze soms willen, soms niet,

Maar eigenlijk altijd, als je het maar ziet.

Waar is de tijd? Hier is de tijd.

(Uit: Meisje, Herman de Coninck)

Opvallend is dat drie bekende mannen Willem Wilmink als auteur van hun favoriete gedicht noemen, terwijl Slauerhoff alleen in een toelichting van Joost Prinsen, voorbijkomt.

Gedichten die mannen aan het huilen maken is een bundel die je haast niet neer kunt leggen om meer dan één reden. Het is intrigerend als mensen via zoiets intiems als een gedicht een kijkje in hun ziel geven. Ook zet het boek aan om bijna vergeten dichters te (her)ontdekken en hun bundels erbij te pakken.