Ongepolijst, ruw en duister

Politie-inspecteur Aidan Waits moet een undercoveroperatie gaan doen. Hij moet gaan infiltreren in de bende van Zain Carver. Zijn bende, de Franchise, dealt drugs en er is veel geweld. Al snel zit je als lezer in de onderwereld van de industriestad Manchester. Het is een verhaal waarbij niemand eigenlijk te vertrouwen is.

Met Sirenen maakt Joseph Knox zijn debuut. De schrijfstijl van Knox is vlot en dit komt mede door het ik-perspectief. Je kijkt als lezer mee over de schouder van Waits en dat maakt het tastbaar. Daarnaast is de schrijfstijl ook duister en ruw. Het is ongepolijst en zonder opsmuk. De hoofdstukindeling was erg prettig. Het waren verschillende delen met daarin korte hoofdstukken. Hierdoor bleef de snelheid in het boek.

Het verhaal zelf is interessant. Je komt in een wereld vol met duistere geheimen waar je niemand kunt vertrouwen.
In het begin was het lastig erin te komen. Waar gaat dit heen? En vooral de waarom-vraag bleef ronddwalen. Naarmate het verhaal vorderde, ging het beter. Je wordt dan letterlijk meegezogen in het verhaal en er is geen houden meer aan; het boek moet uit.

Sirenen is een boek zonder opsmuk en poespas, maar vooral ruw en duister.