Vlucht naar Libanon

Het boek heeft een mooie kaft die je gelijk in Libanon plaatst. Aan de voorkant een oosters plaatje van een oud huis, een poortje en als je door het poortje heenkijkt zie je loshangende draden, resten van een oorlog en in het poortje, in de schaduw twee vrouwen. Prima passend bij het verhaal over de twee zussen Rosa en Sylvie. Rosa is naar Libanon, gevlucht haast, uit haar relatie met Jacques. Lesgeven in een vluchtelingenkamp in Libanon, haar grote droom iets voor de mensheid betekenen. Sylvie is het compleet tegenovergestelde, een goede baan bij de bank. Haar leven bestaat uit one-night-stands en en merken als Prada en Louis-Vutton. Ze snapt niet waarom haar zus de vluchtelingen helpt. “ze moeten maar eens leren hun eigen boontjes te doppen in plaats van altijd hun hand op te houden bij het in hun ogen rijke Europa. Dat valt best mee. Ik kon de Louis Vutton-tas, die ik graag wilde hebben, deze maand niet eens kopen”. De ex van Rosa is tevens hoofd boekhouding bij de bank waar Sylvie werkt. Zo blijven Rosa en haar ex toch nog verbonden met elkaar.

In eerste instantie dacht ik dat ik een soort bouqetreeks in handen had, meisje op zichzelf gericht, prada, oesters en champagne, ex-vriend van haar zus pfff. Ik kon nergens een referentiekader vinden. Kon de beschreven gevoelens, emoties en gedachten totaal niet plaatsen, maar ben blij dat ik verder ben gaan lezen.

Rosa heeft haar zus gevraagd om een keer te komen kijken waar de ze woont en werkt en waarom ze zo enthousiast is over haar werk. Sylvie is het jammer genoeg gelukt om last minute een stoel te reserveren. Ze had stilletjes gehoopt dat dat het niet meer zou lukken. Ze haat alles dat haar comfortabele leventje omver gooit en kinderen zijn wel het allerergste. Dan komt ze in Libanon en dat gooit haar hele leven overhoop. In eerste instantie is er de ergenis over het slechte bed, dat er totaal geen comfort is en dat eten is al helemaal raar. Maar een gebeurtenis in het vluchtelingenkamp zet zowel Sylvie haar leven als dat van Rosa compleet op haar kop. Blijven Rosa en Sylvie vluchten of maken ze een keuze.

Het boek leest lekker weg. De schrijfstijl is eenvoudig maar bevat wel een aanknopingspunten om verder over na te denken. Er zijn korte hoofdstukken, in chronologische volgorde, met hier en daar een terugblik. De hele vluchtelingenproblematiek is voor mij wat ver van mijn bed inmiddels, zo van ik weet het nu wel, maar hiermee komt het toch weer dichterbij. Dat vind ik knap gedaan.
Kortom een prettig boek die je toch ook wel laat nadenken over de keuzes die je maakt.