3 maanden, 3 boeken (inclusief leesclubs.)

November: De Oversteek
December: De Twaalf
Januari: De stad van spiegels

Deel 1 de Oversteek

In 2010 bracht Justin Cronin het eerste deel uit van een apocalyptische triologie: “De Oversteek”.

In “de Oversteek” draait alles om een virus wat ooit in de jungle van Bolivia was gevonden. Kankerpatiënten die besmet waren geraakt bleken te herstellen en fitter te zijn dan ooit. Een Amerikaanse wetenschapper zag er brood in en samen met enkele bobo’s van het leger werd het plan gemaakt om het virus te isoleren en in te zetten als “super wapen”.
Maar het loopt gigantisch uit de hand. De twaalf proefpersonen ontsnappen, en besmetten de mensheid, waarbij velen sterven en ander worden ‘opgenomen’ en verder leven als ‘Viralen’.
Naast deze twaalf is er nog een dertiende persoon besmet, het kleine meisje Amy, ook zij heeft het virus, maar zij is anders. Waarom zij? Kan zij het tij nog keren?

Het boek is verdeeld in 10 “delen’, maar eigenlijk is het boek te verdelen in 3 delen.
Het begint met het virus, de besmetting en de 12 proefpersonen. Dan is er een sprong in de tijd van zo’n 90 jaar. Het verhaal gaat verder in een kolonie in Californië waar nog een aantal families samenwonen achter hoge muren met lichtmasten om de viralen op afstand te houden.
En het laatste deel is de road-trip, de reis die een aantal bewoners van de kolonie maken, op zoek naar andere mensen en antwoorden.

Het is een enorm dik boek. De papieren versie zo’n 900 pagina’s, op de e-reader had ik er 770. En toch is het geen probleem om er doorheen te komen. De hoofdstukken zijn niet al te lang en er is een constante spanning voelbaar. De hoofdpersonen krijgen allen veel aandacht, worden uitgebreid beschreven, zodat de lezer ze goed leert kennen. Ook over de omgeving wordt veel geschreven, als lezer zit je er werkelijk middenin. Wel zijn er enorm veel mensen in het boek, (het maken van notities is geen overbodige luxe, maak ook weer geen noodzaak). Toch maakt dat dat het verhaal klopt, het is heel goed voor te stellen hoe het leven kan zijn na een ramp van deze omvang.

Wat ook prettig leest, is de afwisseling van perspectief, de hoofdstukken wisselen regelmatig van personen en soms ook van verschillende locaties. Toch vormt alles op het einde weer een geheel.
Het verhaal heeft van alles in zich, spanning, avontuur, beetje horror, road-trip, maar ook verraad, liefde en hoop.

Geen kritische puntjes? Jawel, het meeste klopt wel, maar soms is het toch niet altijd geheel realistisch. Zo is er in het verhaal een actie moment met een dieseltrein, waarbij stunts werden uitgehaald die op z’n minst bijzonder genoemd kunnen worden, maar ik vond dit het slechtste stuk van het hele boek.

Op het einde komen losse eindjes samen, wat het netjes afrond en toch een mooie opening geeft voor het volgende boek: “de Twaalf”, opnieuw een dikke pil.

Twee keer lezen
De Oversteek heb ik nu twee keer gelezen. Toen het boek net uit was, en nu weer voor de Challenge. Nu hou ik er niet zo van om een boek twee keer te lezen, er blijft te veel hangen, plotwisselingen zijn geen verrassing meer en bij thrillers weet ik dan al wie het heeft gedaan.
Bij dit boek was het geen probleem, het was zelf erg prettig. Er waren veel ‘oja’ momenten, maar ook veel “he dat was ik vergeten” en “kan ik me niet herinneren”. Met een zelfde zeer tevreden gevoel het boek kunnen sluiten. Ik ben benieuwd naar deel 2, aangezien ik die maar tot de helft heb gelezen. Waarom ik ben gestopt op de helft dat weet ik niet meer, maar maand december is voor “de Twaalf”.