Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×

De week van ... Diana

op 14 september 2020 door

De afgelopen weken konden jullie elke zondag genieten van hoe de feelgoodmeiden hun week beleefden. Omdat we het zelf ontzettend leuk vonden om te maken, maar ook omdat de reacties zo leuk waren, hebben we besloten er lekker mee door te gaan. Vandaag lezen jullie hoe Diana's week is verlopen. Wat hield haar bezig, wat heeft ze gelezen en wat was het feelgood- en baalmoment van de week?

-door Diana-

Het is maandag, eigenlijk zou gisteren mijn week van online komen. Helaas, ik was het vergeten. Afgelopen week was heftig, hectisch, maar ook weer een beetje terug naar de structuur waar ik altijd veel houvast aan heb.

ccfd70b29b6183ed1a708556d4468d41.png

Dagboek van mijn week

Maandag

Het is maandag. Het zonnetje schijnt en ik ga na een rustige start naar het bedrijf van een vriend, omdat iemand daar wat op komt halen. Het is zonnig. Ik sta in de middle of nowhere - ook al ben ik er inmiddels goed bekend. En ik kijk om me heen. Het enige wat ik kan doen is genieten van de dag. Van de wereld waarin we leven. De dingen die we voor niets krijgen; de natuur en de zon. Ik word echt voor een moment zen. Vervolgens rij ik naar een vriendin die ik naar het ziekenhuis rijd, zodat zij op bezoek bij haar man kan. Ik neem plaats in de familiekamer in ziekenhuis Maastricht en geef, terwijl ik rustig aan het lezen ben, iemand anders die wacht een zakje zoetstof. Zo begon mijn week goed. Het zijn de kleine dingen die het doen. Die het leven waard maken.

De bezoekjes aan het ziekenhuis, die de laatste weken regelmatig plaatsvinden, raken me op meerdere manieren. Het zet me aan het denken, over het leven, mijn leven. Het leven van mijn dierbaren. Het leven is kwetsbaar. Voordat je het weet gebeurt er een ongeval en lig je vijf weken op de IC. De kleine stapjes vooruit doen goed, de stapjes achteruit doen extra pijn. Maar samen sta je sterk. En dat is wie ik ben; de steun en toeverlaat voor haar gezin en vrienden.

Daar, in dat grote ziekenhuis tussen alle narigheid, kruip ik even weg in de wereld van Frieda Klein. Ik laat me even meenemen naar Londen en probeer een moord op te lossen. Een boek is momenteel een troost. Net als mijn haakwerkjes.

Dinsdag

Vandaag is een normale dag. Ik ben gewoon de hele dag aan het werk. Maar het was zo'n dag dat ALLES mis ging, het was dus geen fijne werkdag. Ik was blij dat ik de deur van kantoor kon sluiten en in mijn 'veilige' auto naar huis kon rijden. Ik knuffelde met zoonlief toen hij van de opvang kwam, kookte lekker en uitgebreid, omdat me dat altijd troost biedt en ik ging als een malle verder aan de slag met mijn haakwerk.

Volgende week begint de nieuwe CAL van Scheepjes. Ik ben net als vorige keer al heel lang bezig aan een deken. Ik heb het voornemen deze deken af te hebben voor ik aan het nieuwe grote project begin. Ik had het helemaal bedacht en zou het gaan redden, maar ik lig niet op schema. Ik besluit om maar gewoon te genieten en me niet al te veel af te laten leiden. Een kop thee, een serie, en mijn wol en haaknaalden trekken me door deze avond heen.

Woensdag

9a970af96dfda6ff13c3e978bb475832.jpg

Het is geen bijzondere dag. Eigenlijk is-ie zo oersaai dat ik er weinig over kan vertellen. Na een drukke werkdag naar huis, koken, ontspannen en naar bed. Het idee was om vanaf vandaag onze structuur weer op te pakken; tussen 21.00 en 22.00 uur naar bed en om 06.00 uur samen opstaan. Het op tijd naar bed gaan was voor de twee chronisch vermoeide duiven in Herkenbosch geen probleem. Het vroeg opstaan bleek een stuk lastiger. Donderdag een nieuwe poging.

Donderdag

Het is duidelijk niet helemaal mijn werkweek. Ben ik niet in mijn hoofd bezig met hoe ik mijn afwezigheid op ga vangen als zoonlief niet naar de opvang mag vanwege een verkoudheid, dan ben ik wel internetproblemen aan het oplossen. Na 4 uur stoeien heb ik het internet op kantoor eindelijk aan de praat. Er is nog maar een paar uur over om effectief te zijn. Ik leg me erbij neer en ga knallen. Ook het avondeten was mwa en de rest van de avond had ik nergens zin in. Ik besloot lekker terug te keren naar Londen met Frieda Klein. Wat een heerlijke reeks heeft Nicci French geschreven.

Vrijdag

We stonden om 06.00 uur op. Eindelijk was het ons gelukt, yeah! Het fijnste aan vroeg opstaan vind ik dat ik rustig kan ontbijten en echt even Diana-tijd heb. Man weg, kind slaapt nog. Bakje yoghurt als ontbijt en boekje erbij om de dag goed te beginnen. Daar krijg ik echt energie van. Op de zaak vergat iedereen dat het mijn studiedag was, dus van studeren kwam niet veel terecht. Het onderwerp vind ik nog steeds mega-interessant, maar het is erg lastig. Ik onderzoek in welke mate de manier van berichtgeving in kranten effect heeft op de angst onder de bevolking. Het idee van het onderzoek is ontstaan door covid en het feit dat het lijkt alsof er twee groepen mensen zijn: de voor- en tegenstanders van het beleid. Ik vraag me af waar dat gedrag vandaan komt.

's Middags rij ik weer naar het ziekenhuis; dit keer naar een ziekenhuis dat dichterbij is, omdat onze vriend overgeplaatst is. Ik ga rustig in het restaurantje zitten en ben weer extra vriendelijk voor de mensen die ik tegenkom. Het is een heftig bezoek. Gelukkig brengt zoonlief daarna flink wat afleiding. Die ontwikkelt zich inmiddels razendsnel; zegt zijn eerste woordjes (tik tak, woef en papa), rent achter zijn loopkar aan en voetbalt als mama hem vasthoudt. Nadat de kleine man in bed ligt, geniet ik van mijn haakwerk. Langzaam begint-ie op te schieten.

Zaterdag

Manlief besluit op te gaan ruimen op de zaak. Dat betekent mama en zoontijd. Daar kan ik altijd enorm van genieten. Tussen de slaapjes door hebben we het heel leuk samen. Tijdens zijn slaapjes haak ik lekker verder. Het lijkt alsof ik uren haak en dus enorm veel progressie maak, dat valt vies tegen. Ik ben er niet bij. Hang veel te veel op Facebook en ben daarna chagrijnig omdat ik mijn tijd onnuttig besteed. Ik besluit daarom de Facebook app van mijn telefoon te verwijderen. Op naar een rustiger leven...

ccfd70b29b6183ed1a708556d4468d41.png

Mijn feelgoodmoment van de week

Een echt feelgoodmoment heb ik niet gehad afgelopen week. Wat me wel echt een feelgood gevoel gaf is dat ik er voor mensen kan zijn. Omdat ik zelfstandige ben kan ik mijn tijd anders indelen en klaarstaan voor de mensen die me nodig hebben. Door minder met mijn telefoon bezig te zijn, zie ik meer wat er gebeurt om mij heen, waardoor ik meer echte gesprekken heb. Dat voelt als meer uit het leven halen. Als ik dan toch een moment moet noemen, was mijn feelgoodmoment het moment dat ik de dame in het ziekenhuis zoetstof had. Ze was dankbaar en verbaast, puur omdat het niet meer gewoon is dat een vreemde wat doet voor een ander. Maar het was het minste wat ik kon doen voor een vrouw die op het punt stond haar vader te verliezen. 

Mijn baalmoment van de week

Mijn werkweek. Echt alles liep anders dan gepland. Hopelijk komt dat deze week ten goede. Duimen jullie voor me?

ccfd70b29b6183ed1a708556d4468d41.png

Hoe was jullie week? Had jij net als ik een feelgood moment en een baal moment van de week? Laat het ons weten in een reactie. 

 



Reacties op: De week van ... Diana

Meer informatie

Gerelateerd

Over

Nicci French

Nicci French

Achter de naam Nicci French gaat het Britse echtpaar Nicci Gerrard (1958) en Sea...