Bij Fabulous Feelgood lezen we boeken van veel verschillende nationale en internationale auteurs. Soms van bekende en soms van nieuwe schrijvers. Inmddels zijn er ook auteurs van wie we, als er een nieuw boek uitkomt, die graag gelijk willen lezen. Jenny Colgan is zo'n auteur en, yeah, er is weer een nieuw boek uit!

- door Marieke, Renate en Helma -

We hebben Jenny Colgan al een paar keer mogen ontmoeten. Ze is lief en grappig en dat zijn haar boeken ook. De aankondiging van haar nieuwste boek: Boven de wolken, maakte ons enthousiast. Helma viel als eerste met haar neus in de boter toen de uitgeverij vroeg of ze misschien het boek wilde lezen: Ja zeker, héél graag! Renate en Marieke wilden niet achterblijven en waagden een gokje bij Hebban voor een boek in ruil voor een recensie. Deze twee geluksvogels kregen een boek toegestuurd en zo was er snel een afspraak gemaakt voor een groepsread.

Over Boven de wolken

Morag McGinty onderbreekt haar snelle pilotenleven in Londen om terug te keren naar de rust van Schotland. Nu haar grootvader niet kan werken, heeft Morag geen andere keuze dan de lokale vliegroute over te nemen in zijn gammele, oude vliegtuig en de lokale bevolking – en af en toe een schaap – over de prachtige archipel te vervoeren.

Tot ze terechtkomt in een razende storm en een noodlanding moet maken op een afgelegen eiland. Ze is gestrand, ver van de bewoonde wereld en helemaal alleen, hoewel… Naast ontelbare vogels woont er één man: Gregor Cameron, de norse ornitholoog die het hele seizoen voor het eiland zorgt. En het lijkt erop dat ze voorlopig met elkaar opgescheept zitten…

Wat wij ervan vonden

Het verhaal

Renate: Een leuk verhaal over de stoere en tegelijkertijd koppige (en niet zo een beetje ook) pilote Morag.

Marieke: Een lekkere feelgoodroman met een lieve stoere pilote in de hoofdrol. Heel origineel.

Helma: Een leuke feelgood met een behoorlijk eigenwijze pilote, een norse ornitholoog en de prachtige Schotse natuur in de hoofdrol. 

Schrijfstijl

Renate: De schrijfstijl was eventjes wennen. Dat komt denk ik vooral door het schrijven in de ik-vorm. Er was veel "ik, ik". Dat vind ik zelf niet lekker lezen, maar verder is het zoals je gewend bent van Jenny Colgan: een hoop humor, mooie natuur, veel dieren en eten. Heerlijk!

Marieke: Het leest prettig, maar in dit boek moest ik toch even opstarten. Waar in vorige boeken veel personages voorkomen, is het hier minder. De humor was er wel, maar pas over de helft vond ik het echt leuk worden. En dan komen er toch weer papegaaiduikers voorbij, maar meer op afstand. Deze keer waren het een eigenwijze kip en een aanhankelijke geit die de show stalen.

Helma: Waar Jenny Colgan me bij haar eerdere boeken direct het verhaal introk, was dat deze keer een stuk minder. Als ze ik-persoon Morag introduceert is haar schrijfstijl bijna zakelijk. Dat was echt even wennen. Gelukkig komt later in het verhaal haar beeldende en humorvolle schrijfstijl weer helemaal terug en kon ik echt van het verhaal gaan genieten.

Personages

Renate: Leuke personages. Zo is Morag toch wel heel erg koppig, maar heeft veel liefde voor haar werk en opa's vliegtuig. Ze is een vrouw die weet wat ze wil, maar niet per se hoe ze dat wil bereiken. Veel leert ze na haar noodlanding in de storm. 
Gregor vond ik ook erg leuk, die had echt veel meer in zijn mars dan je in eerste instantie zou denken, plus dat hij enorm goed kon koken waarvan je dan tijdens het lezen echt trek van kreeg. Heerlijk.

Marieke: Minder personages dan in andere boeken. Het draait grotendeels om Morag en ik vond haar in het begin helemaal niet zo leuk. Ze voelt zich te goed voor waar ze vandaan komt en het duurt best lang voor ze een beetje normaal gaat doen. Waar ik me het meeste aan heb geërgerd is als ze op het eiland is en daar een heel brood opeet. Ik kon haar wel een dreun verkopen, dat doe je toch niet?
Verder speelden de mensen om haar heen een bijrol. Hayden was een gladde, Gregor een lieve brompot en Nalitha trok wel mijn aandacht, wat een heerlijk personage. Colgan weet altijd een leuke verzameling mensen bij elkaar te zetten, en dat werkt.

Helma: Haha, Marieke, ik had precies hetzelfde als jij. Ik vond Morag ook helemaal niet leuk met haar egocentrische gedrag en ook mijn handen jeukten om haar een draai om haar oren te geven toen ze hele versgebakken brood soldaat maakte en niets voor Gregor bewaarde. Nee, mijn sympathie ging eerder naar hem uit toen zij zijn rust kwam verstoren. Pas toen ze zich langzamerhand voor elkaar openstelden kon ik mijn negatieve mening over Morag bijstellen. Leuke nevenpersonages, vooral Nalitha, die in dit verhaal maar summier aan bod komen maar waarover we in de volgende delen hopelijk nog meer gaan lezen.

Wat viel op?

Renate: Wat voor mij opviel was de rol van Barbara de kip en de geit Frances, die je tijdens het lezen ook gewoon laten lachen. Ook deden ze mij een beetje denken aan de haan in de film van Moana, maar alleen omdat ik het zo een beetje voor mij zag. Ook de enorme liefde die Morag heeft voor het oude vliegtuig van haar opa. Dat vond ik erg mooi en leuk om over te lezen.

Marieke: Die dieren waren leuk, maar die heb ik al genoemd. Wat mij opviel was het voorwoord van Colgan, waarin ze schrijft dat het verhaal gaat over een niet-piloot. Ze kreeg advies bij het schrijven van een piloot, maar het kwam nooit goed op het papier. De piloot liet weten dat hij niet in het dankwoord hoefde te komen.... Haha, hij wilde niet geassocieerd worden met de dingen die niet kloppen in het verhaal. Wat er fout is? Geen idee, ik ben ook een niet-piloot. Maar Morag, die mag dan niet-piloot zijn volgens Colgan, ze kan wel vliegen!

Helma: We zitten helemaal op een lijn, Marieke. Ook ik moest hartelijk lachen om haar voorwoord waarin ze vertelt dat de piloot, die haar steeds uiterst vriendelijk corrigeerde als ze voor de zoveelste keer de fout inging, haar fijntjes liet weten dat hij er helemaal oké mee was als ze zijn naam niet in haar dankwoord zette, hahah! In het verhaal zelf vond ik net als Renate Morags liefde voor Dolly, de oude twinotter van haar grootvader, bijzonder. Ze zet bijna haar eigen leven op het spel om te voorkomen dat het vliegtuig in de golven verdwijnt. En dan natuurlijk de natuur van (het helaas fictieve) Inchborn: prachtig beschreven door Colgan waardoor je er zelf stante pede naar zou willen afreizen om er in alle stilte een paar dagen te gaan genieten van al dat moois.

Conclusie

Renate: Ondanks dat ik er in het begin eventjes in moest komen heb ik dit boek van Jenny Colgan weer met plezier gelezen. Het is een verhaal vol met humor, liefde voor de natuur en ook voor de vliegtuigen. Nu vind ik zelf vliegtuigen heel erg leuk dus dat die een best grote rol hebben in dit verhaal is voor mij alleen maar een pré. En het is een verhaal vol liefde en vriendschap, een ideaal boek om over te lezen en er dan van te genieten.

Marieke: Het duurt net iets te lang voordat het verhaal op gang komt, maar dan heb je wel wat. Het deel dat speelt op het eiland is leuk, grappig, lief, een beetje irritant en ook nog spannend. Ik heb het met plezier gelezen en af en toe gegrinnikt omdat het gewoon grappig was. Ik ben zeer benieuwd waar het volgende deel over zal gaan. Mijn volledige recensie is hier te lezen.

Helma: Ik moest erg wennen aan de trage opbouw waarin Colgan alle tijd neemt om Morag te introduceren, maar vanaf het moment dat Morag haar noodlanding maakte en ik de vertrouwde schrijfstijl van Colgan weer herkende, zat ik er helemaal in en begon ik echt van het verhaal te genieten. Terwijl de weg naar het happy end rustig en gedegen is opgebouwd, komt het ‘moment suprême’ waarin Morag een definitieve keuze maakt voor de man van haar dromen nogal abrupt. Maar dat is Colgan vergeven, want ook dit boek biedt meer dan voldoende feelgoodmomenten om van te genieten. Ze heeft wat mij betreft met dit boek een goede bodem gelegd voor een nieuwe serie die voldoende potentieel belooft voor de volgende twee delen. Ik ben benieuwd wie daar de hoofdrollen in gaan spelen. Mijn volledige recensie is hier te lezen.

Ga jij de nieuwe 'Summer skies'-serie van Jenny Colgan lezen?