Nou wordt er bij mij in de kleuterklas heel wat afgelezen. Als kinderen bijvoorbeeld eerder klaar zijn met schoenen aandoen, mogen ze een boek pakken, er zijn tijden in de werkles dat ze mogen lezen en er wordt minimaal een keer per dag voorgelezen. Tijdens de Kinderboekenweek wordt er nog eens extra aandacht besteed aan lezen. Twee dinsdagen komen de stagiaires van de school een circuit rondom het thema met de kleuters spelen en de klas is ingericht met posters. Ook is het prentenboek van de Kinderboekenweek in de klas te vinden en dat las ik in deze speciale week ook voor.

Het boek

Mylo Freeman, bekend van Prinses Arabella, maakte dit jaar het prentenboek Tweeling!. Het verhaal gaat over Robbie en Roef, twee beste vrienden die alles samen doen. Ze zijn een 'tweeling'. Wanneer ze een echte tweeling tegenkomen, wordt het wel even anders...

Het kleuteroordeel

Mijn klas is al zo aan het stemmen gewend, dat ze ook bij een activiteit van de stagiaire met de duimpjes gingen stemmen:

Ja, na het voorlezen mogen wij altijd op het boek stemmen van onze juf.

Goed, het stemmen op boeken is de klas dan gewend, het vertellen waarom, dat vinden ze soms nog best lastig. Dat bleek ook wel bij dit boek. Een jongen heeft zijn duim op beetje leuk, maar kan niet vertellen waarom:

Ik weet het niet. Vond het een beetje leuk.

Na een beetje doorvragen en na een langere bedenktijd, komen er meer reacties los:

Ik vind het boek leuk, want ik houd ook van ridders.

Ik vind het boek leuk, want er is taart.

Ik vind het boek leuk, want ik ben ook een tweeling.

Na lang nadenken, krijg ik ook van de jongen van 'beetje leuk' een nieuwe reactie:

Ik vind het boek moeilijk juf.

En die reactie kan ik best begrijpen. Deze jongen heeft een veel minder grote woordenschat tot zijn beschikken en we hadden eerder dit schooljaar het woord tweeling besproken. In dit boek is er een tweeling die niet op elkaar lijkt, terwijl dat in eerdere situaties wel het geval was. Hij kreeg het niet helemaal verwerkt. Ik heb met hem dit boek samen nog doorgenomen en na afloop kreeg ik deze reactie:

Boek is leuk. Ik snap het!

Oordeel van de juf

Waar ik enorm blij mee ben is de diversiteit in het boek. Freeman staat daar om bekend, maar ik ben blij dat er met name tijdens de Kinderboekenweek aandacht is voor diversiteit in prentenboeken door te kiezen voor personages met verschillende etnische achtergronden. Vooral in de diverse klas die ik heb, is dat fijn. Kinderen reageren daar niet direct op en vinden dat nog enorm lastig om te benoemen, maar ik vind het als juf heel fijn dat ze zich in boeken kunnen herkennen. Het verhaal spreekt mij niet heel erg aan, ik mis iets van spanning in het boek. De boodschap in het verhaal vind ik dan wel weer mooi, samen delen samen spelen, en dat in combinatie met de diversiteit maakt het wel tot een boek dat zeer zeker in onze klassenboekenkast komt te staan. 

Wat vond jij van het prentenboek van de Kinderboekenweek? En wat ga je deze week nog in de klas doen omtrent de Kinderboekenweek?