Op 12 maart kwamen de eerste enthousiaste reacties binnen, de deelnemers aan deze leesclub waren bekend. En een kleine week later, rond de 18de vielen de eerste boeken in de bus bij onze deelnemers. Waar een zestal deelnemers al eerder Pan van dezelfde auteurs las ontstond natuurlijk gelijk het gesprek over de noodzaak om dit boek al dan niet eerst te lezen. Doordat we even moesten wachten op Meester Dood lukte het Marianne zelfs om Pan nog even te scoren in de bibliotheek en deze nog te lezen. Maar met het boek in handen kwamen te tongen los, allereerst over de cover en de achterflap. Waar Daffie1411 en Alfred Wald de cover niet bepaald geweldig vonden maar de achterflap wel werd Sanne Brugel direct nieuwsgierig door de cover.

**Eline Smit: Het boek leest lekker vlot, heeft een boeiende verhaallijn en de tijdlijnen lopen vloeiend in elkaar over. Voor mij is het boek meer een misdaadroman, dan een thriller. Maar spannend is het in elk geval!**

Met een intrigerende start nemen de auteurs ons mee naar 1218, iets waarvan ChantalH en Roosje zich en wat de bedoeling was en hierover vrijwel een boek lang in spanning werden gehouden. Henri introduceerde het gedicht “De tuinman en de dood” van P. van Eijck, waarna auteur Ria Maes ons vertelde dat zij het eeuwenoude verhaal heeft herschreven zodat het perfect zou passen bij hun boek. Uiteraard spraken we ook over de verschillende personages. Leentje4trixie omschrijft Raoul als een macho met een hoge dunk van zichzelf en niet al te sympathiek en Emo benoemt dat hij wat makker overkomt dan hij in Pan was. Vicky vertelt dat ze zowel Raoul als Alexandra uiteindelijk niet zo sympathiek vind al leek Alexandra dit eerst wel te zijn. Ze sluit zich daarbij aan bij Karina die Alexandra als betweterig beschrijft. Marieke da conceicao, die eerder ook Pan las, vindt Tom nu rustiger. Marianne ziet een man die worstelt met zijn verleden maar daar wel steeds meer over durft te praten. Toch zien de meeste lezers geen van drieën als hoofdpersonage, maar is deze rol toch weggelegd voor Meester dood.

**Marieke de conceicao: Het einde liet me achter met een ‘WTF’… Echt? En net zoals je op de cover reeds wordt aangesproken als lezer, is er op het eind ook nog eens een boodschap voor je achtergelaten. Is het nu een open einde of een gesloten einde? **

Op de cover staat vermeld dat het genre van Meester Dood thriller is, maar in de discussie blijkt al gauw dat deze keuze niet spannend is. Elly van der Meer noemt dat de totale spanning een beetje ontbreekt omdat het allemaal op zichzelf staande gebeurtenissen lijken en Eline Smit omschrijft het boek als een misdaadboek met psychologische trekjes. Auteur Ria Maes licht toe dat het boek ook geen thriller is, echter dat de uitgeverij ervoor koos om dit op de cover te zetten. Waarna Emo zich afvraagt of dit onder cozy crime valt.

**Marja Vissers: Dan volgt het verhaal van dit boek, met heel veel personages. Daarvan worden er ook veel, ik denk zeven, vermoord. Elke moord is een weer een nieuw verhaal op zich, maar dat stoorde mij niet en kwam op mij niet te anekdotisch over. **

Na het lezen keken we gezamenlijk nog even terug naar de cover en de titel, past dit als een bus? Over de titel zijn we het eigenlijk allemaal eens, deze past perfect bij het verhaal. Marianne ziet het “meester” zelfs als een soort van eretitel. Marja Vissers geeft aan dat deze titel ook wel goed aangeeft wat voor boek te verwachten is, niemand zal nu een romantisch verhaal verwachten. Om de deelnemers nog wat extra uit te dagen kregen ze het verzoek zelf ook een vraag te stellen, voor de antwoorden verwijs ik je graag de discussie. ChantalH vraagt ons naar onze mening over de openheid van het einde, Alfred Wald is benieuwd naar onze keuze voor de cast bij een verfilming, Emo is nieuwsgierig of we verder gaan met deze serie en Johan Buts vraagt ons of we een bijpassende muziektrack kunnen benoemen.

**Alfred Wald: Het boek bestaat uit een aaneenschakeling van anekdotes, zonder spanningsboog. Ze komen bij elkaar, maar erg mager uitgewerkt. Een uitwerking die eveneens ontbreekt bij de personages.**

Na een levendige leesclub, waar ook veel op elkaar gereageerd werd, is het dan toch echt tijd om ook deze leesclub af te sluiten. Met zowel 2* recensies als 5* recensies en alles wat daartussen zit wordt toch wel duidelijk dat dit boek zeer afwisselend ontvangen is. Het gemiddelde eindoordeel komt op 3,4* en daar is zeker niks mis mee.