De leesclub
Half mei hebben alle leesclubdeelnemers het boek ontvangen. Voor er ook maar een letter is gelezen, wordt al gereageerd op de eerste vraag in de discussie. Deze gaat over de reden van inschrijving voor juist deze leesclub. Wim geeft aan dat het voor hem thrillerliefhebber en anglofiel vanzelfsprekend was om dit boek in leesclubvorm te willen lezen.

Het boek
Manon Bradshaw is een negenendertig-jarige brigadier bij de politie in Cambridge. In haar privéleven is zij op zoek naar een relatie. Terwijl ze na een fout afgelopen internetdate naar de politieradio luistert vangt ze een bericht. Zij neemt actie en snelt zich naar de plaats delict. Edith Hind, dochter van een bekende kno-arts is vermist. Uit de gering aanwijzingen blijkt dat zij er een verborgen leven op nahield. De politie onder leiding van Manon stelt alles in het werk om de zaak op te lossen. En dat binnen de 72 uur die voor een vermissingszaak zo belangrijk zijn

De discussie
Voor Nele (Nvdrs) is dit haar eerste leesclub. Zij heeft vooraf de standaardvragen doorgenomen om zich op de leesclub voor te bereiden. Omdat ze nu het boek op een andere manier leest, krijgt ze meer van het boek mee. Ondanks dat de meeste lezers de titel aansprekend vinden, zijn ze van mening dat deze de lading van het verhaal niet echt dekt. Louise merkt op dat de originele titel “Missing presumed” de inhoud van het boek veel meer recht doet. Lisanne vindt Na 72 uur misleidend. Zij had een spannend zoektocht verwacht die binnen 72 uur moest worden volbracht.Het karakter van Manon Bradshaw sprak Marjolijn aan. Er is genoeg om in eventueel komende delen nog uitgediept te worden over haar. Kim is het hier mee eens. Zij had alleen een wat “pittigere tante” verwacht. Wellicht dat dat in een volgend boek meer naar voren komt. De opbouw van het verhaal roept nogal wat reacties op. Marijo geeft aan dat ze af en toe de draad kwijt was omdat het perspectief steeds wisselt. Spanning miste zij ook in het verhaal. Zij was daarin niet de enige. Tine heeft zelfs getwijfeld het boek weg te leggen door dit gebrek aan spanning. Pas op driekwart van het boek vond zij dat er wat beweging in het verhaal kwam. Ook Sanhan liep er tegen aan dat ze niet altijd wist waar het perspectief lag. Zij stelt een ander lettertype voor om duidelijk te maken vanuit wie er wordt gedacht. Erna is het hier niet helemaal mee eens. Voor haar is de wisseling van het perspectief juist het positieve aan het verhaal. Wel jammer vindt ze dan dat de personages niet voldoende zijn uitgewerkt.

Hoewel Clarissa het privéleven van Manon een prima verhaallijn vond, miste ze informatie over de betrokkenheid van Manon bij de vermissing van Edith. Er werden teveel bijzaken besproken die meer aandacht kregen dan waar het om draaide in dit boek. Marie geeft aan dat als deze bijzaken weggelaten zouden zijn, het verhaal te kort zou zijn geweest. Zij concludeert dat het meest opvallend in dit verhaal was dat er niets opvallends was. Ina schrijft dat, na diep graven, voor haar het plot toch wel het meest verrassend was. 

De beoordeling
Uit alle reacties in de leesclub bleek dat dit boek bij vrijwel niemand favoriet zou zijn. Een aantal zou nog wel verder werk over Manon Bradshaw willen lezen. Vooral om te ervaren hoe het met de andere personages uit het boek en uiteraard Manon zelf, zal verlopen. In totaal werden 14 recensie geschreven en beoordelingen gegeven. Twee lezers kenden het boek slechts 1 ster toe. Voor zeven lezers wat het 1 ster meer waard. Het werd door de overige vijf deelnemers met 3 sterren beoordeeld. Dat resulteert in een afgerond gemiddelde van 2 sterren.