In april van dit jaar kreeg ik bericht dat ik mee mocht doen met de blogtour voor de Cockleberry Bay trilogie van Zomer & Keuning. Ik had er heel veel zin in en kon me bij de covers alleen maar heerlijke feelgood boeken voorstellen. Zoals jullie in mijn vorige blogs: Het winkeltje in Cockleberry Bay en Ik zie je in Cockleberry Bay blogtour hebben kunnen lezen was ik niet heel erg te spreken over de eerste twee boeken. De titel van het laatste deel in de trilogie Een nieuwe kans in Cockleberry Bay is dus zeker ook voor mij van toepassing. Kan het laatste deel mij overtuigen om nog eens iets van Nicola May op te pakken?

Let op: omdat dit het derde deel in de serie is, komen er spoilers in dit verslag voor. 

Nu Rosa en Josh gelukkig getrouwd zijn en graag kinderen willen is het tijd voor Rosa om over haar drukke leven na te denken. Inmiddels heeft ze een eigen winkel én runt ze een café, dit wordt, zeker samen met kinderen en haar hondje Hot waarschijnlijk wat te veel. Ze moet bedenken aan wie ze haar winkel wil overdragen. En Rosa zal Rosa niet zijn als ze hiervoor niet een leuke, maar ook wat ingewikkelde manier bedenkt. Ondertussen duikt er een mysterieuze vreemdeling op in Cockleberry Bay en waarom heeft Rosa toch steeds het gevoel dat ze hem kent? Als ze dan ook nog beschuldigd wordt van een misdaad weet je dat je weer middenin een Cockleberry boek zit.  

Toch heeft Nicola May, naar mijn gevoel, dit laatste deel wat evenwichtiger gemaakt. Iets minder gebeurtenissen en de dingen die speelden werden ook beter uitgediept. Nog steeds niet genoeg om mij helemaal tevreden te krijgen, maar deze 'nieuwe kans' heeft de schrijfster wat mij betreft aangegrepen. 

Het begin van het boek voelde ook prettiger. Net als in de vorige delen werd je direct middenin een nieuw avontuur gestort, maar deze keer maakte Nicola May niet al te veel gebruik van terugblikken op de eerdere boeken. Hierdoor las het boek lekkerder door en waren er minder herhalingen. Ook begon het boek nu in de zomer en dat maakte dat ook de cover beter bij het verhaal paste. Nog een geslaagde nieuwe kans.

Wat naar mijn gevoel nog steeds niet uit de verf komt is het 'show don't tell' principe. Om me te kunnen verbinden met karakters heb ik het nodig dat ik tussen de regels door moet lezen, dat ik door de handelingen, hun lichaamstaal en hun gesprekken de personages moet leren begrijpen. Dat is moet zien wat ze meemaken en voelen. Niet dat wordt verteld wat ze voelen en waarom.  En ondanks dat er iets minder drama in dit boek zat denk ik nog steeds dat het verhaal beter was geweest als er gekozen was voor maximaal twee plotlijnen, zodat ze verder uitgediept konden worden. Nu voelde het toch nog vaak alsof er niet genoeg tijd was om een gebeurtenis te verwerken omdat de volgende alweer om de hoek kwam kijken. 

Naast gebeurtenissen probeert de schrijfster ook veel huidige problematieken in haar verhaal te verwerken: plastic soup, mensen die voor allerlei voedingstoffen intollerant zijn. Ik kon deze stukjes wel waarderen. Ze maakten het verhaal heerlijk hedendaags.

Nee, geen maar Rosa. Ik wil het hier best een keer met je over hebben, want ik weet dat er tegenwoordig steeds meer mensen zijn met specifieke dieetwensen of allergieën. Maar in de jaren zestig at ieder kind modder en dat hebben we allemaal overleefd!

Als eind van het trilogie is het belangrijk dat de verhaallijnen netjes worden afgsloten en dat is een heel gedoe als er zoveel lijntjes afgewerkt moeten worden. Toch heeft Nicola dit goed gedaan. Er was één vraag die bij mij bleef bestaan, maar misschien heb ik over dat antwoord heengelezen: Hoe wist Rosa dat er iemand niet eerlijk was bij de inschrijvingen?

Wat ik zeker meeneem uit deze serie is het hartverwamende plaatsje Cockleberry Bay. De schrijfster heeft de sfeer van dit kustplaatsje heerlijk weergegeven. De hechte gemeenschap komt mooi naar voren en de geluiden en de geur van de zee kon je bijna horen en ruiken. Ik zou graag een keer echt naar zo'n plek gaan om er een vakantie door te brengen. In juni mocht ik al op 'Staycation', maar een echte vakantie zou nog leuker zijn.  

Kortom: Een serie vol met drama, romantiek, vriendschappen, mysterie, verraad, onbetrouwbare personages, baby's (zowel menselijke baby's als puppy's), levenslessen en leeflessen. Voor mij was het van allemaal net te veel, maar ik kan me voorstellen dat heel veel mensen echt kunnen genieten van het leven en de grappen en grollen van Rosa. En als de personages in Nicola May's boeken iets meer worden uitgewerkt en beter en opener met elkaar gaan communiceren, durf ik zeker nog wel eens een boek van deze schrijfster op te pakken. Toch nog een nieuwe kans voor Nicola May. 

Ik gaf dit laatste deel 3 sterren.