De bloggers kennen ze ondertussen, de klusjes die Debbie ons regelmatig aanbiedt. Elke keer opnieuw blijkt dat we er allemaal een ander soort boek uitpikken. Mijn oog viel deze keer op een boek van de Nederlandse Saskia van Mieghem. Zij debuteerde twee jaar geleden met Voor altijd twee, een boek dat het etiket ‘literaire non-fictie’ meekreeg. Dit jaar leverde ze Door rood verbonden af, haar eerste fictieverhaal in de categorie ‘thrillers & spanning’. 

Flaptekst

De overgangsperikelen bij vier verschillende vrouwen verdwijnen op de achtergrond wanneer zij spontaan een week op vakantie gaan in Drenthe. Een week van begrip en ontspanning. Maar, is alles wel zoals het lijkt? Of speelt er iemand een spel? Lukt het Anna, Barbara, Carolien en Diana om hun laatste troef geheim te houden? Een verhaal vol spanning, seks en vriendschappen.

Een verhaal vol spanning, seks en vriendschappen

Dat is wat de flaptekst belooft en daar had ik wel zin in. Vier vrouwen die samen een weekje op vakantie gaan, dat is erg herkenbaar voor mij. Sinds 2007 maak ik ook elk jaar een reisje met een groepje vriendinnen. Meestal zijn we met vier, een enkele keer met vijf, vorig jaar met drie.

De vier vrouwen ontmoeten elkaar online in een chatgroep waar over overgangsproblemen gesproken wordt. Erg boeiend zijn de eerste bladzijden van het boek niet, verschillende kwaaltjes en eventuele remedies passeren de revue. Qua originaliteit om een verhaal op gang te brengen, kan het echter tellen. De vrouwen, grosso modo tussen de veertig en de zestig jaar oud, beslissen om samen een weekje op vakantie te gaan. De ene is net gescheiden, de andere heeft geen zin meer in seks met haar man en alle vier denken ze dat het een leuke week kan worden.

De namen van de vrouwen? Carolien, Diana, Barbara en Anna. Het is Diana die voor de accommodatie zorgt door een huis van haar ex-man te huren. Alleen vertelt ze dat laatste niet aan de anderen. Peis en vree is het die eerste dagen niet tussen de vrouwen, zou het aan die beruchte overgang liggen?

Tot welk genre behoort het boek?

Aanvankelijk leunt het boek vooral bij feelgood aan, je vraagt je af waar de beloofde spanning blijft. De seks waarvan sprake is aanwezig, de vriendschap staat nog in zijn kinderschoenen. En de spanning, die komt heel langzaam om het hoekje kijken. Wat er juist gebeurt, kan ik natuurlijk niet vertellen. Het boek telt maar een goeie 200 bladzijden, dus wie nieuwsgierig is, moet gewoon zelf aan de slag. Ik wil wel nog zeggen dat er voor mij niet genoeg spanning opgebouwd werd en dat een en ander beter had gekund. Het gedrag en de reacties van de vrouwen op bepaalde gebeurtenissen zijn niet altijd even realistisch, soms zelfs een beetje op het idiote af.

Wat wil ik nog zeggen over het boek?

Van Mieghem heeft een vlotte pen en haar boek is uitermate geschikt voor wie op zoek is naar een paar uurtjes amusement. Die paar uurtjes mag je letterlijk nemen, want wie wil, heeft het boek in twee uur uit. Taalkundig schort er weinig aan. Oké, hier en daar ontbreekt een woordje, maar dat bedekken we met de mantel der liefde. Minder te spreken ben ik over de twee d/t-fouten die ik tegenkwam (horror). Geen hoogvlieger dit boek, maar aangenaam tijdverdrijf.  

Volgend boekbloggersklusje

Zal ik eens wat vertellen? Er is al een volgend klusje naar mij onderweg! In juli zal ik Vos, de biografie van Luc De Vos bespreken, een boek van Leon Verdonschot. Na een paar romans en thrillers is dat echt wel een ander soort klus. Ik zag het boek al in de winkel liggen en ik denk dat het leuk wordt, nog eventjes geduld!

Tot binnenkort, 
Greet