De Spannende Boeken Weken (1 t/m 21 juni) zijn begonnen! Tijd om het te hebben over genre-overschrijdend gedrag in het spannende boeken genre. In tegenstelling tot grensoverschrijdend gedrag is hier niets mis mee. Het kan echter wel leiden tot verwarring en ontevredenheid bij de lezer. Verstokte liefhebbers van fictieve misdaad worden vaak niet vrolijk van een spannende roman en lezers van literatuur zijn dikwijls niet onder de indruk van een literaire thriller. En wanneer valt een boek in de ene categorie en wanneer in de andere?

Door Lieke

De term ‘literaire thriller’ is omstreden. Is het een slimme marketingtruc of een genre? Het is in ieder geval een nogal aanmatigend label. Zijn thrillers bij uitstek niet intelligent? Is de thriller-standaard een simpel misdaadverhaal zonder diepgang? Daar komt nog bij dat de boeken die in de markt worden gezet als literaire thrillers regelmatig niet literair en niet thrilling zijn. Vlees noch vis dus.

Aan de andere kant is er de spannende roman. Die belooft inhoud te hebben, maar ook een flinke dosis spanning. Meer dan gebruikelijk in een roman, neem je aan, want waarom anders dat ‘spannende’ ervoor plakken? Als het alleen boeiend is terwijl je verwacht bij de strot gegrepen en meegesleept te worden dan word je als lezer toch behoorlijk teleurgesteld.

Makkelijk voor de marketing, die etiketten, maar voor lezers is het onderscheid moeilijk te maken. En dan verschillen die onderling ook nog van mening over wanneer een boek het verdient om ‘literair’ of ‘thriller’ genoemd te worden. De een z’n thriller is de ander z’n misdaadroman want: niet spannend genoeg.

Af en toe zweeft een boek simpelweg tussen literatuur en crime in zonder duidelijk naar één kant over te hellen. Wat doe je dan als auteur en uitgeverij? Als je niet weet welk publiek je wilt aanspreken dan wordt de publiciteitscampagne een lastige affaire. Zo zie je maar: hokjes zijn handig, maar kunnen ook problemen opleveren.

Zullen we genres maar gewoon afschaffen? Of is dat te radicaal?