Hoe kleuren de duimen van onze volgers? #6
Er verschijnen zoveel boeken dat we ze niet allemaal de aandacht kunnen geven die ze verdienen. Jullie reageerden weer massaal op onze oproep van eind juni waarbij we jullie een verse lijst met titels lieten zien. Vandaag het eerste artikel van drie, met jullie eigen duimpjes. Zo leuk dat jullie zo enthousiast reageren.
Hier volgt de eerste reeks duimpjes in geheel willekeurige volgorde.
Korte inhoud: Ik volg je gaat over de zesentwintigjarige Joey. Joey is sinds kort getrouwd met Alfie en ze wonen bij haar broer en zijn zwangere vrouw in Melville Heights. Twee huizen verderop woont de knappe Tom Fitzwilliam met zijn vrouw en zoon. Joey begint Tom te bespioneren, maar al snel is de vraag wie bespioneert nou wie in Melville Heights?
Mening: De cover van Ik volg je ziet er mysterieus uit, een goed begin. Het verhaal komt traag op gang en leek in het begin vrij voorspelbaar. Al snel komen er meer interessante personages tevoorschijn die zorgen voor onderhuidse sluimerende spanning. Je wordt steeds meer meegezogen in het verhaal en langzaamaan wordt de plot je duidelijk (denk je...). Echt een psychologische pageturner met verrassende personages. De hoofdstukken zijn kort en worden afgewisseld met stukjes uit de verhoren met de politie. Het verhaal leest lekker vlot omdat het steeds vanuit een ander personage verteld wordt, nergens wordt het saai of langdradig. Ik volg je krijgt van mij een dikke groene duim en vier sterren.
Korte inhoud: Op de vlucht voor een schuldeiser keert leraar Joe na 25 jaar terug naar zijn geboortedorp Arnhill, waar in zijn jeugd zijn zusje Annie verdween. Toen ze terugkwam, kon ze niet vertellen waar ze was geweest. Joe is vastbesloten alsnog uit te zoeken wat er zo lang geleden met Annie gebeurd is, maar al snel blijkt dat de meeste bewoners van Arnhill liever zien dat die waarheid nooit aan het licht komt.
Mening: Het debuut De krijtman vond ik vorig jaar erg goed, dus met hoge verwachtingen begin ik aan De terugkeer. Vanaf de eerste bladzijde is er Tudors herkenbare, prettige schrijfstijl en ze toont zich wederom een meester in het creëren van een naargeestig sfeertje. Toch wordt het tot ver over de helft nergens spannend. Het verhaal kabbelt voort en zelfs bij hoofdpersonage Joe is er nauwelijks sprake van karakterontwikkeling. Desondanks boeit het wel en is er in ieder hoofdstuk toch iets dat nieuwsgierigheid wekt. In de laatste 150 pagina’s voor de epiloog weet Tudor zich te herpakken. Er komt meer vaart en wat onderhuidse spanning in het verhaal. Helaas doet Tudor deze opleving teniet met een epiloog die niet past bij de milde spanningsboog van de rest van het boek en een kopie is van het slot van Stephen King’s Pet Sematary, wat nog extra benadrukt wordt door zijn aanbeveling op de kaft. Plussen en minnen dus. Onder de streep: de fijne schrijfstijl en het feit dat het verhaal nergens verveelt, redden Tudor van een onvoldoende. Met De Krijtman heeft ze laten zien dat ze veel beter kan. Een oranje duimpje voor De terugkeer, dat, als je er zonder verwachtingen induikt, gewoon een lekker boek is.
VM van Erp van Dijk las (extra) duimpjesboek Gouden kooi van Camilla Lackberg
Korte inhoud: Voor de buitenwereld lijkt het of Faye alles heeft: een perfecte man, een geliefde dochter en een luxe appartement in de meest chique wijk van Stockholm. Maar duistere herinneringen uit haar jeugd in Fjällbacka achtervolgen haar en ze voelt zich steeds meer gevangen in een gouden kooi. Ooit was ze een sterke vrouw met ambities, maar voor Jack heeft ze alles opgegeven. Als hij haar verlaat, stort haar hele wereld in. Ineens heeft ze helemaal niets meer. Eerst is ze radeloos, maar dan besluit ze zich niet zomaar gewonnen te geven en beraamt ze een meedogenloos wraakplan.
Mening: Mijn eerste kennismaking met Camilla Läckberg, hoe zou dat gaan bevallen... Ik mocht het uitproberen van de Thriller Club. De schrijfster heeft zich laten inspireren door het boek The Life and Loves of a She-Devil van Fay Weldon, verfilmd in 1989 als ‘She-devil’. Misschien daarom dat het verhaal mij zo bekend voorkwam. Wel is er een aantal nieuwe en moderne elementen aan toegevoegd, waardoor het geheel iets eigens heeft gekregen. Maar het verhaal is voorspelbaar, en net als de wereld van hoofdpersoon Faye blijft het vlak en mist het echte diepgang. De beloning voor het uitlezen kwam dan toch nog in het laatste hoofdstuk, wat mede dankzij het consequent uitgevoerde thema, de goede opbouw en de prettig leesbare schrijfstijl dan toch die derde ster oplevert. Jammer, ik had er meer van verwacht, maar misschien komt dat nog in het vervolgdeel. Ondanks deze enigszins teleurstellende kennismaking ga ik toch een nieuwe poging met Camilla Läckberg wagen, maar dan met een echte thriller.
Korte inhoud: Drie vriendinnen worden ingehaald door hun verleden. Twintig jaar geleden heeft er zich iets voorgedaan wat ervoor gezorgd heeft dat ze een pact hebben gesloten om geen contact met elkaar meer op te nemen. Wat is er destijds gebeurd en waarom worden ze gestalkt?
Mening: Door de cover kom je al in zomerse sferen. Het verhaal speelt zich grotendeels af in een vakantiehuisje op Sardinië. Eerst maak je uitgebreid kennis met elk hoofdpersonage, ieder in een apart hoofdstuk beschreven. Op een gegeven moment komen de personages bij elkaar en vallen de puzzelstukjes ineen. Sommige passages komen ongeloofwaardig over, soms te snel, maar doen geen afbreuk aan het verhaal. De plot is voorspelbaar maar geeft toch nog een onverwachte twist. Heerlijke luchtige zomerthriller met voldoende spanning. Leest makkelijk weg. Mijn waardering vier sterren met een groene duim.
Jacomien las De kinderen die het bos in gingen van Lina Bengtsdotter
Korte inhoud: Rechercheur Charlie Lager besluit om naar Gullspång te gaan om haar vriendin Susanne te helpen en tegelijkertijd onderzoek te doen naar een oude vermissingzaak. Tijdens haar zoektocht vindt ze niet alleen informatie over het vermiste meisje Francesca, maar komen er ook herinneringen uit haar eigen jeugd naar boven.
Mening: De kinderen die het bos in gingen is het tweede deel met Charlie Lager als hoofdpersoon. Het karakter Charlie is erg goed beschreven. Haar jeugd, de herkomst van haar psychische problemen en de zucht naar drank. Ze is een tikkeltje onaangepast en dat past precies bij het genre Scandinavische thriller. De schrijfstijl is vlot en het verhaal is zo pakkend dat ik eigenlijk meteen in het verhaal zat. Wegleggen was geen optie meer, dit boek heb ik dan ook in een ruk uitgelezen. Groene duim, vier sterren
Korte Inhoud; Norah bevindt zich in een niet alledaagse gezinssituatie met haar zoontje Abe, twee oudere stiefkinderen en haar man die veel weg is vanwege zijn werk. Haar stiefzoon is haar vooral een extra zorg en hoe die een bedreiging voor haar vormt, wordt al gauw duidelijk. Is rijkdom dan toch niet alles wat Norah nodig heeft?
Mening; De proloog zet gelijk de toon voor een spannend verhaal waarin niet alles in één keer glashelder is. De schrijfstijl leest vanaf de eerste hoofdstukken soepel weg, ook al struikel ik zelf af en toe wel over de Vlaamse grammatica die op mij niet altijd even prettig, kloppend of logisch overkomt en daardoor enigszins stoort in het leesproces. De rechercheurssetting zorgt ervoor dat je als lezer met Rani meepuzzelt en probeert de zaak op te lossen. Voor je gevoel kom je veel diverse personages tegen tijdens het lezen, maar dit past dus wel in die setting en is op die manier verklaarbaar, ook al zou ik graag soms wat meer achtergrond over de personages gezien hebben. Juist door die losse personages die zo hier en daar oppoppen en het meepuzzelen, blijft er tijdens het lezen vaart in het verhaal bestaan. Amla had ik binnen twee dagen waarop ik niet elk moment kon lezen uit. Dit betekent voor mij dat het geheel in ieder geval vlot las en vermakelijke leesmomenten bevatten. Ik ken dit boek een oranje duim en een 3,5 à 4 sterren toe.
Ina den Bakker las De vereniging van linkshandigen van Håkan Nesser
Korte inhoud: Een cold case uit 1991 wordt in 2012 weer actueel als er een lijk gevonden wordt. Inspecteur Van Veeteren is al heel wat jaren met pensioen, maar wil deze zaak toch oplossen. De oorsprong ligt al in de jaren vijftig toen schooljongens De vereniging van linkshandigen oprichten. In dit boek brengt Nesser twee bekenden bij elkaar: inspecteur Van Veeteren en inspecteur Barbarotti. Dit gebeurt pas op de helft van het boek, daarvoor is Van Veeteren de hoofdpersoon.
Mening: Ik vond het een heerlijk boek om te lezen. Het verhaal ontwikkelt zich langzaam (misschien te traag voor sommigen), de inspecteur is zich aan het voorbereiden op zijn 75e verjaardag en praat veel over ouder worden en vergankelijkheid. Het verhaal speelt zich af in drie tijdvakken: eind jaren 50, begin jaren 60 wanneer De Vereniging van Linkshandigen wordt opgericht, begin jaren 90 wanneer bij een reünie van diezelfde vereniging vier mensen door een brand om het leven komen en ten slotte het jaar 2012 wanneer het lichaam van een vijfde slachtoffer gevonden wordt. Hierdoor blijft het verhaal levendig, er zijn veel personages, alleen al aan politie-/recherchekant. Nesser weet door zijn schrijfstijl beide inspecteurs hun eigen toon mee te geven en dat doet hij heel knap. Een must read voor Nesser-fans (zoals ikzelf), al ik weet niet of het geschikt is als kennismaking met zijn werk. Ik geeft het boek vier sterren en uiteraard een groene duim!
Korte inhoud: Dit laatste deel van de trilogie begint min of meer met het einde van deel twee: Wolf is gearresteerd door zijn ex-collega’s nadat hij naar het huis van Finlay is gegaan. Finlay zou zelfmoord hebben gepleegd, maar dat is iets wat volgens Wolf ongeloofwaardig is vanwege diens vrouw Maggie. Hij weet een deal te maken en krijgt vijf dagen de tijd om te bewijzen dat Finlay is vermoord.
Mening: Wolf krijgt tijdens het onderzoek onder andere hulp van Baxter, Saunders en Edmunds en wat is het leuk om deze bekenden weer tegen te komen zonder dat ze in allerlei ongeloofwaardige scènes belanden. Natuurlijk zit er volop actie in het boek en lopen ze gevaar, zeker als de ontknoping nadert, maar het is mooi gedoseerd. Het geheel leest heerlijk weg door de humor, de aandacht voor de oude vriendschappen en natuurlijk de spanning. De flashbacks van het begin van Finlay’s carrière helpen mee om het verhaal te onderbouwen en de spanning op te voeren. Er wordt goed naar de ontknoping toegewerkt en die heeft een paar goed gevonden plotwendingen waarmee dit boek een, voor mij onverwachte, mooie groene duim verdient.
Korte inhoud: Dit verhaal gaat over Caroline en Francis, een jong stel. Hun huwelijk is niet zo best. Francis is relatietherapeut, heeft het erg moeilijk en raakt verslaafd aan tabletten, die niet goed zijn en hem in een rare roes brengen. Caroline is moeder van hun kind Eddie van 7 en werkt parttime. Zij krijgt een verhouding met een collega. Het is in afwisselende stukken en tijden geschreven vanuit Caroline en Francis. En nog iemand, maar wie is dit?
Mening: De opbouw doet in het begin ietwat verwarrend aan, maar eenmaal gewend en wat meer in het verhaal zittend, snap je de chronologische volgorde beter. De schrijfstijl is modern en toegankelijk. Gevoelens die spelen worden uitgebreid neergezet, dat had wat minder gemogen, want het lijkt soms een hele klaagzang. Gaandeweg wordt het verhaal verrassend en klit het aan je vast, zodat je verder wil lezen. Een groene duim wat mij betreft en vier sterren.
Korte inhoud: Aanvankelijk lijkt CARPA 3521 een speelse manier om sollicitanten (hackers) te werven met puzzels op het internet. Maar het spel ontaardt al snel in angstaanjagende werkelijkheid. Is Nederland nog wel veilig?
Mening: Het verhaal wordt zo levensecht beschreven en past zo goed in de realiteit van de dag, dat je bijna vergeet dat het fictie is. Het begint met een proloog, waarvan je na het lezen al op het puntje van je stoel gaat zitten. Dan worden we meegenomen naar het begin, de sollicitaties met puzzels, de gevolgen van acties van de hackers, de angst en de afloop. Het verhaal wordt zeer goed opgebouwd met een makkelijk te lezen schrijfstijl, zelfs ingewikkelde zaken worden duidelijk uitgelegd. Dit gebeurt door Quint, een van de drie hoofdpersonages van het boek, een beetje excentriek, nerd met vaste gewoontes. Dat is origineel gedaan. De andere personen zijn Geus, een jonge hond, naïef, een van de sollicitanten en zijn zus Anja, die het verhaal vertelt. Ze vertelt in de ik-vorm, maar afwisselend wordt ook vanuit een derde persoon verteld, waardoor gebeurtenissen vanuit verschillende standpunten belicht worden. Je merkt dat Heleen voor haar thrillerdebuut vele openbare rapporten bestudeerde en schetste daardoor een scenario dat dicht bij de realiteit komt. Een thrillerdebuut dat vraagt om een vervolg. Ik geef het boek 4,5 ster en een groene duim.
Dit waren de eerste tien duimpjes voor deze ronde. Zitten er boeken tussen die je gelezen hebt en ben je het met de beoordelingen eens? Welk boek wil je nu absoluut gaan lezen? Laat het weten.
Bedankt Kitty van der Panne, Bronja Hoffschlag, VM van Erp-van Dijk, Ideke, Jacomien, Elsa Bakker, Ina den Bakker, Wilma van der Stap, EllyK en Wil Veltkamp voor jullie enthousiaste input!
Wil je de vijf blogs uit de eerste en tweede lichting nog een keer lezen, dan kan dat uiteraard. Hier vind je ze: #1, #2, #3, #4 en #5.
Groetjes,
Joyce, namens de Thriller Club
