Een kaartje leggen, dat doe ik nu nog met meer plezier. Het kon niet uitblijven, ook in deze rubriek móet ik uiteraard enkele gedichten posten van Bart Moeyaert! Eind januari - begin februari n.a.v. de Poëzieweek liep er in een grote Vlaamse boekhandelketen een actie waar bij de aankoop van een gedichtenbundel je een kaartenset cadeau kreeg met enkele gedichten uit Barts laatste nieuwe album Helium. En omdat je nooit genoeg gedichtenbundels kan hebben, was dat voor mij geen enkele moeite. Er was ook nog eens een wedstrijd aan gekoppeld om een woonkameroptreden te winnen van voornoemde auteur. Wijselijk deed ik daar niet aan mee.

De keten in kwestie had het succes van deze actie echter onderschat en dus moest ik wél de moeite nemen om bijna een maand te wachten om de beloofde kaarten af te halen. Wie er nog wat ideëen nodig heeft om promotie te maken voor poëzie dus ... Gelukkig kon ik het setje begin maart, voor de corona-crisis nog afhalen. Misschien rekende die keten wel op zulke lezers als ik die bij geen enkel bezoek het kunnen nalaten een boek te kopen. Soit. 

Dit zijn de kaartjes om mee te spelen en voortdurend te lezen als je het even moeilijk hebt! Onderaan volgen weer de teksten om ze voor iedereen toegankelijk te maken!  

Lees je nog eens met mij mee?

PS: Wie ook beeld en geluid leuk vindt, kan sinds kort ook terecht op Barts YouTube-kanaal.

Werk

Gelukkig zullen we
de stenen keien kiezels
die je tot hiertoe hebt verlegd
vandaag niet tellen
en laat ons hopen
dat ook niemand vraagt
al dat gewicht te tillen.
Het lijkt mij aangenaam
als we vandaag gewoon eens
naar de wereld kijken,
hoe jij die hebt veranderd.

Genoeg

Ik kan wel eeuwig brieven schrijven,
maar op een dag vindt inkt 
het schoon genoeg geweest.
Woorden snurken als niemand
ze ooit leest. Op ieder kantje heeft
mijn hart al eens gezongen, soms
van de honing of de honger.
Papieren bloemen houden lang,
maar verwelken doen ze toch.
Verkleuren is een vorm van verdwijnen.
Vandaag rijmt jou op zou je niet
eens antwoord geven. Het mag
heel kort zijn, ach of amen,
maar ook langer, zoals: wat dacht je
van een leven samen?

De wens

Wat als het niet de schuld is
van mijn krappe jas. Wat als
de hele wereld past, maar niet
bij mij. Wat als straks blijkt
dat ik al jaren word gemist
in het heelal. Wat zou ik gaten
springen in de lucht. Wat ben
ik buitenaards. Wat mij nog
mooier lijkt is dit: dat ik twee
vleugels van mijn vader krijg.
Dat mijn moeder voor me staat
en zegt: verbaas ons maar.
Dat brullen wil ik van ze horen.
Dat ik moet leren vliegen met
de kleren die ik draag. Dat mijn
schouders breder worden
en de wereld weer mijn maat.

Blootsvoets

In de zomer keert het huis
binnenstebuiten. Het zand 
kruipt tussen de lakens en 
de lakens tussen de struiken.
We slapen in tentnen die naar
winter ruiken en de stortbui
duurt, maar bang worden we
nooit. We hebben vaders die 
ons over hun schouder gooien.
Ons berd wordt korter dan 
de rest. De dagen worden
ouder. We lopen blootsvoets.
Zonder schoenen zien we 
niet dat onze voeten groeien.

Uit Helium, Bart Moeyaert, uitgeverij Querido