13 jaar geleden verscheen er in het weekblad Humo (nr 3370 e.v.) verschillende lezersbrieven van late twintigers en dertigers, mannen en vrouwen, die nog nooit in hun leven seks hadden gehad.

Eén van die lezersbrieven wist meteen mijn aandacht te trekken:

Ik ben blij dat er eindelijk eens geschreven wordt over laat-twintigers/dertigers (en ouder) die nog geen partner hebben gehad. Zelf zit ik in hetzelfde schuitje. Ik ben 31 jaar en mijn profiel komt overeen met dat van Dieter (Humo 3370).

Ik zie er (bij mijn weten) niet slecht uit, ben veel met muziek en film bezig, ben vroeger vaak uitgeweest, doe af en toe vrijwilligerswerk in een natuurvereniging, geniet enorm van de natuur en heb nog andere gezonde interesses. Al heb ik het wel verteld aan mijn vrienden, want ik ben niet beschaamd erover te praten. Ook ik heb me te pletter gepiekerd over het hoe en waarom, en me afgevraagd of ik wel normaal ben.

Een tijd geleden kwam ik een boek tegen dat maakte dat ik mezelf beter begrijp en me deed beseffen dat ik niet alleen met dit ‘probleem’ zit. Het gaat over ‘Hoogsensitieve personen (hoe blijf je overeind als de wereld je overweldigt)’ van Elaine N. Aron, een universitair docent psychologie en psychotherapie, en zelf een hoogsensitieve persoon (hsp). Volgens haar is 10 à 20% van de bevolking hoog sensitief.

Ik heb het sterke vermoeden dat Dieter, Sandra, en Jan, net als ik, hooggevoelige mensen zijn. Zulke mensen voelen zich niet op hun gemak op fuiven, tussen groepen, in lawaai en drukte, stappen niet zo snel op vreemden af en komen in een nieuwe situatie gesloten en verlegen over (ook al zijn ze dat niet).

Hoogsensitieve personen luisteren meer dan dat ze babbelen, zijn in hun element als ze creatief zijn, hebben veel fantasie, denken veel na, hebben tijd nodig om alleen te zijn. Helaas worden zulke mensen in deze maatschappij – in tegenstelling tot sommige oosterse landen – niet als ideaal aangezien.

Het boek zal deze mensen zeker geen pasklare oplossing bieden, maar wellicht toch een beter zelfinzicht. Het geeft tips om met hsp te leren leven en misschien helpt het om zichzelf als een persoon met een fantastische, waardevolle karaktertrek te zien.

Kortom: er is helemaal niks mis met ons. Waarschijnlijk laat alleen het geluk ons wat in de steek.

(Peter)

Ik herkende mezelf onmiddellijk in de beschrijving die gegeven werd van hoogsensitieve personen.
Terwijl ik op zoek ging naar meer informatie over dit onderwerp, ging er een hele wereld van (h)erkenning voor me open.

Zo las ik onder andere het boek van Elaine Aron. Zij legde de grondslag voor de term HSP (Hoog Sensitieve Personen) en voor de bewustwording rond deze karaktereigenschap.
Verder ging ik ook een kijkje nemen op internetfora rond het onderwerp HSP.
Op die manier leerde ik mezelf steeds beter kennen.

Toch bleef er nog iets knagen.
In Aron’s boek had ik soms het gevoel dat het ‘standaardbeeld’ van de HSP-er niet volledig overeenkwam met mijn persoonlijkheid.
En op internetfora kreeg ik vaak de indruk dat HSP-ers zich een soort slachtofferrol toekenden. Het is een feit dat slechts 15 à 20% van de mensen hoogsensitief zou zijn en dat de maatschappij dus geregeerd wordt door 80 à 85% niet-HSP-ers. Maar het helpt je niets vooruit om hierover te klagen. Gebruik die kennis en zet je talenten maximaal in, dat is mijn visie.

Geleidelijk aan stopte ik dan ook contact te zoeken met die gelijkgestemde zielen via internetfora en besloot ik gewoon voortaan mijn voordeel te doen met de opgedane kennis over mijn karaktereigenschappen waar ik voorheen soms door de maatschappij op aangekeken werd.
Te veel fantasie? Dat kan je ook gewoon positief benutten en onder de noemer ‘uiterst creatief’ plaatsen.
Te veel oog voor detail? Héél handig wanneer je moet overgaan tot een belangrijke aankoop, want je ziet meteen alle voor- en nadelen.
Te gevoelig voor geluid? Met die open kantoortuinen van tegenwoordig hoor ik meteen wanneer iemand mij nodig heeft en mijn naam of een dossier van mij genoemd wordt.
Te verlegen in een nieuwe situatie of niet op vreemden durven afstappen? Zowel werk- als privé-ervaringen hebben ervoor gezorgd dat dit fel verminderd is en dat ik op sommige momenten eerder extravert zal overkomen op mensen.
Makkelijk overprikkeld? Dat wordt voortaan zo veel mogelijk vermeden door bewust meer ‘me-time’ in te bouwen.

Is het altijd even makkelijk om met hoogsensitiviteit om te gaan?
Nee.
Hoewel ik het meestal als een zegen zie, kan het op sommige dagen eerder aanvoelen als een vloek. Dan raak ik makkelijker overprikkeld door drukte, lawaai, …
Maar hoe beter ik mezelf en mijn zwakke plekken ken, hoe beter ik hiermee leer omgaan.

Onlangs hoorde ik over het boek ‘Hoogsensitief’ (2016) van Elke Van Hoof. Zij is klinisch psychologe en werkt o.a. aan de Vrije Universiteit Brussel.

Wat mij vooral aansprak in haar boek is dat zij zich baseert op verschillende wetenschappelijke onderzoeken naar hoogsensitiviteit. Want hoewel Aron een zeer verdienstelijke poging heeft gedaan om dit onderwerp te definiëren en onder de aandacht te brengen, heeft zij slechts weinig wetenschappelijke bewijzen aangedragen voor haar theorie. En dat hoogsensitieve mensen de wereld om zich heen wel degelijk anders waarnemen, dat blijkt nu duidelijk uit het boek van Van Hoof.

Hoewel het boek sommige mensen misschien een beetje zal afschrikken, net omwille van de wetenschappelijke uitleg, is het in mijn ogen absoluut het allerbeste boek dat ik tot nu toe rond dit onderwerp gelezen heb!
En het knagende gevoel waar ik het eerder over had? Dat is verdwenen door de boeiende informatie die ik in dit boek te lezen kreeg. Hoe? Dat kom je in een volgend artikel te weten ;-)

Voor wie graag een iets luchtiger boek leest - dat toch heel wat informatie bevat voor wie nog niet vertrouwd is met het onderwerp - heeft Elke Van Hoof ‘Eerste Hulp bij Hoogsensitiviteit’ (2017) geschreven.

Hoewel het minder uitgebreid is dan ‘Hoogsensitief’, maakt het zijn titel meer dan waar. Het is inderdaad een ‘Eerste Hulp’. Dan denk ik vooral aan mensen die nog niet vertrouwd zijn met dit onderwerp en die op zoek zijn naar een eerste kennismaking. Maar ook aan al wie reeds van zichzelf weet dat hij/zij hoogsensitief is, maar die hier nog wat mee worstelt en zichzelf beter wil leren kennen.

 

De recensies van beide boeken verschijnen komende week en gelijktijdig zal er op deze blog ook nog een artikel verschijnen. Hierboven werden slechts enkele kenmerken van hoogsensitiviteit beschreven. In het volgende artikel over dit onderwerp zal ik verder ingaan op welke andere wijzen dit nog tot uiting kan komen.

En jij?
Heb jij al van hoogsensitiviteit gehoord?
Ben je zelf ook een hoogsensitief persoon of ken je iemand in je omgeving?
Zie jij het als een vloek of als een zegen?