Vanaf mijn negende jaar kijk ik heel bewust naar vogels. Mijn moeder liet mij toen heel voorzichtig in een sparretje in onze tuin een broedende merel zien. Zwarte kraaloogjes, fijn getekende keelveertjes, kalm, moedig en trouw op haar vier blauwgroene eitjes. Die ervaring leerde mij ook mijn blik op mensen te intensiveren. Op mijn twaalfde begon ik met schrijven. Dat leverde veel later o.a. op ‘10 mei 1940’, ‘Het boekenweekgeschenk’ (onder pseudoniem), ‘Verslaafd aan vogels ‘(gedichten), ‘Verlos ons van het boze’ (pamflet). In de jaren 70 oefende ik vele baantjes en functies uit. Van land- en fabriekswerker, via groepsleider in de jeugdzorg tot administratie bij ziekenfondsen. Ik ontdekte het schrijven van fictie en publiceerde mondjesmaat. Een handgeschreven aanmoedigingsbriefje van Simon Carmiggelt was een enorme stimulans. De ziekte, het lijden en het sterven van mijn jongste broer (hij werd slechts nauwelijks 17) door een vreselijke vorm van botkanker, heeft het gezin waarin ik opgroeide, mij en mijn eigen gezin diep beïnvloed. Die ziekte openbaarde zich bij hem vlak nadat ik het manuscript van mijn eerste roman had afgerond (De laatste paddenstoel - 1979). Van uitgave toen kwam niets terecht. Er waren andere belangrijker prioriteiten zoals het bijstaan van mijn ouders. Ik besefte met een donderslag na alle verdriet, pijn en rouw dat ik een duidelijk doel aan mijn leven moest geven. Wijdde me naast mijn werk en opgroeiend gezin aan een studie rechten in de avonduren. Ik studeerde in 1987 af in de richting Staats- en bestuursrecht. Doel daarvan was een functie in politiek of bestuur. Ik was inderdaad jarenlang actief in D66 maar het liep toch anders. De partijpolitiek bleek voor mij een doolhof. Uiteindelijk werd ik na diverse managementfuncties extern organisatieadviseur voor ondernemingsraden en medezeggenschap. Na de zorg voor ons eigen gezin wijdde ik me vanaf de jaren '90 steeds meer aan het schrijven. Aanvankelijk naast een loopbaan als free lance jurist, later steeds vaker full time. Ik rondde de cursus Natuurgids bij het IVN af in '92. Dat verdiepte mijn kennis van de natuur. Wekelijks schreef ik columns die gepubliceerd werden in krant, tijdschrift, online of in media, o.a. De Pers, wandelkrant Te Voet, Het Vogeljaar, OR Informatie, Leidinggeven & Organiseren of opiniebijdragen over natuur en milieu, maatschappelijke en organisatorische thema's. Ik schreef een groot artikel in VN over ziekte en lijden van mijn jongste broer. Met adviezen hoe de kankertherapie voor kinderen te verbeteren. Er waren ook optredens in landelijke media over juridische en sociale thema's. Dit duurde vanaf de jaren '70 - grote artikelen over vrede en rechtvaardigheid - tot heden. Toen ik in 2008 de eerste prijs won van de Stichting Waddenzee voor mijn gedicht 'En de branding' was dat een stimulans voor mijn dichterschap. Niet veel later won ik met mijn kort verhaal 'Aanslag' de publieksprijs in de verhalenwedstrijd van het dagblad Trouw. Hierdoor gesteund stak ik nieuwe energie in mijn schrijven. Maandelijks draag ik columns en/of gedichten voor bij Omroep XON. In 2023 droeg ik bij aan het programma "Langs de lijn en omstreken' over een item over Marinus van der Lubbe. In 2014 verscheen mijn roman 'Missie Berlijn' over deze bijzondere man die de Rijksdagbrand stichtte. Mijn focus ligt op samenleving, natuur, historie, recht. Favoriete schrijvers: Jane Austen, Charles Dickens, Leo Tolstoj, Fjodor Dostojevski, Ivan Toergenjev, Emily Dickinson, Jack London, Harper Lee, Len Howard, Henning Mankell, Marianne Fredriksson. Nederlandstalige auteurs die ik graag lees: Louis Couperus, Godfried Bomans, Anna Enquist, Jan Siebelink. Vincent van Gogh vind ik een beeldend en groots schrijver. Eerlijk gezegd vind ik zijn brieven nóg mooier dan zijn schilderijen. De bijbel beschouw ik als een onuitputtelijke bron van verhalen, filosofie en taal. Het dominees-gen zit eeuwenlang diep in mijn familie en daar valt wellicht niet aan te ontkomen. Mijn nieuwste boek is 'Strijd en verzoening.' Op dit moment werk ik aan een boek over mijn ervaringen met vogels. Lezen is je ergens in verdiepen, in verliezen, je inzicht vergroten. Als meer mensen vaker lezen wordt de wereld daar niet slechter van.