100 Dagen Dichten is een kriskras geregen, bont gekleurde verzameling herinneringen uit het leven van een vroedvrouw, moeder en reiziger. Tijdens de Poëzieweek werd ze uitgedaagd om na zeven dagen schrijven door te gaan tot honderd. De rode draad is het leven zelf: het ploegen door de klei, het dansen in de wind, de troostende warmte van de geur van hooi en stro. Het meisje dat ze was, de vrouw die ze werd, en alle mooie en rauwe jaren daar tussenin. De plannen die op niets uitliepen, de antwoorden die ze vergat. Het verlangen om te reizen, gevangen tussen twee werelden, nergens en overal thuis.
