De maatstaf van alles is God, het samenspel tussen de mensen onderling, dier en natuur, en alles vormt een eenheid en een evenwicht. Dit is de schepping. De mens is dit evenwicht en die eenheid kwijt. De groep is de som van individuen, al wat meer is is toeval, een meerwaarde of een toegevoegde waarde. Wie samenvalt met de groep of met eender wat, is geen individu meer, en maakt nergens nog deel van uit. De grens tussen geluk en verdriet, gezond en ziek, situeert zich, in het opgaan in en het samenvallen met. In het goede gaat men op. Met het kwade valt men samen, zoals men in het hier en nu opgaan, men met het verleden en de toekomst kan samenvallen.
