Een dakloze jongeman neemt zijn intrek in een leegstaande drukkerij in Oostende. Hij droomt van een eigen badkamer. Koopt met zijn laatste geld een plastic bak in de Lidl. Vult de bak met water. Neemt een bad op de tonen van Aria della Monica, een lied uit de zestiende eeuw over een meisje dat naar het klooster moet.
De plastic bak wordt zijn houvast in een wereld waarin zijn verleden meer en meer bezit van hem neemt: zijn overleden zusje, zijn vader die als metaalarbeider een staking leidde, het dorp van zijn jeugd,… ze duiken weer op.
Via een uitzendkantoor kan de man aan de slag in een pakhuis in de haven. Op een feestje ontmoet hij zijn ex-vriendin, een kunstenares. Zijn precaire situatie wordt het tragikomische decor waarin hij zijn grip op de tijd verliest.
Tekende Louis Paul Boon de wereld van het proletariaat, dan neemt Dirk Elst de lezer mee in die van het precariaat. In Aria van professor Bentoné laat hij vele verhaallijnen samenvloeien in een levendig tableau vivant van onze tijd. Autobiografische fictie die aan de ribben blijft plakken.
De plastic bak wordt zijn houvast in een wereld waarin zijn verleden meer en meer bezit van hem neemt: zijn overleden zusje, zijn vader die als metaalarbeider een staking leidde, het dorp van zijn jeugd,… ze duiken weer op.
Via een uitzendkantoor kan de man aan de slag in een pakhuis in de haven. Op een feestje ontmoet hij zijn ex-vriendin, een kunstenares. Zijn precaire situatie wordt het tragikomische decor waarin hij zijn grip op de tijd verliest.
Tekende Louis Paul Boon de wereld van het proletariaat, dan neemt Dirk Elst de lezer mee in die van het precariaat. In Aria van professor Bentoné laat hij vele verhaallijnen samenvloeien in een levendig tableau vivant van onze tijd. Autobiografische fictie die aan de ribben blijft plakken.
